USS Marlin (SS-205)
Z Wikipedii
| USS Marlin (SS-205) | |
 |
|
| Historia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 23 maja 1940[1] |
| Wodowanie | 29 stycznia 1941[1] |
| Oddanie do służby | 1 sierpnia 1941[1] |
| Wycofanie ze służby | 9 listopada 1945[1] |
| Status okrętu | sprzedany na złom, 29 marca 1946[1] |
| Stocznia | Portsmouth Naval Shipyard[1] |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa na powierzchni: 800 (long) (813 ton)[2] w zanurzeniu: 1165 ton (1184 t) [2] |
| Długość | 72,82 m[2] |
| Szerokość | 6,6 m[2] |
| Zanurzenie | 4,0 m[2]
|
| Napęd | 2 × silniki diesla ALCO napędzające silniki elektryczne [3]br />2 × 126-kmomórkowe akumulatory Sargo [2] 2 × silniki elektryczne General Electric [3] 2 śruby[3] 1300 kW na powierzchni[3] 1100 kW w zanurzeniu[3] |
| Prędkość | wynurzony: 14,5 węzła [2]< zanurzony: 9 węzłów [2] |
| Zasięg | 7400 mil przy prędkości 10 węzłów[2] |
| Załoga | 4 oficerów, 34 podoficerów i marynarzy[2] |
| Uzbrojenie | 6 wyrzutni torped kal. 533mm (4 na dziobie, 2 na rufie) 12 torped[2] 1 działo kal. 76 mm / 50 [2] |
USS Marlin (SS-205) – amerykański okręt podwodny typu Mackerel. Był pierwszą jednostką United States Navy, której nazwa pochodziła od marlina.
Stępkę jednostki położono w stoczni Portsmouth Navy Yard w Kittery (Maine) 23 maja 1940. Okręt został zwodowany 29 stycznia 1941, matką chrzestną była pani John D. Wainwright. Wszedł do służby 1 sierpnia 1941, pierwszym dowódcą został Lieutenant George A. Sharp.
Po odbyciu półrocznej służby w składzie Floty Atlantyku, bazując w New London okręt opuścił port macierzysty 21 marca i udał się do Casco Bay w stanie Maine. Dotarł tam następnego dnia i służył w składzie TG 27.1 szkoląc nowe jednostki eskortowe w wojnie przeciwpodwodnej. Do New London wrócił 18 kwietnia i operował w cieśninie Long Island przez rok 1942.
7 stycznia 1943 okręt podwodny dotarł po raz kolejny do Casco Baj w celu odbywania dalszej służby w składzie TG 27.1 do 16 stycznia. Następnie przez 2½ patrolował i szkolił okręty w pobliżu New London i Portsmouth (New Hampshire). 26 lipca 1944, w czasie wykonywania ćwiczeń w zanurzeniu z "Chaffee" (DE-230) okręt zderzył się z |SC-642. Obie jednostki zostały lekko uszkodzone. We wrześniu "Marlin " towarzyszył "Chetco" (AT-99) w jednym z rejsów z Portsmouth do New London, gdzie dotarł 10 września.
20 października "Marlin" opuścił New London wraz z "Skipjack" (SS-184) udając się w jednodniowy rejs do Bridgeport. Pięć dni później popłynął do Bostonu, gdzie dotarł 31 października. Został wycofany ze służby w Boston Navy Yard 9 listopada. Został sprzedany na złom 29 marca 1946 firmie Boston Metal Company z Baltimore.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, ss. 285-304. ISBN 1-55750-263-3.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 U.S. Submarines Through 1945 s. 305-311
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Stephen S. Roberts K. Jack Bauer: Register of Ships of the U.S. Navy, 1775-1990: Major Combatants. Westport: Greenwood Press, s. 271. ISBN 0-313-26202-0.
[edytuj] Bibliografia
Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
