USS Porter (DD-59)

Z Wikipedii

Historia
USS Porter (DD-59)

Położenie stępki	24 lutego 1914
Wodowanie	26 sierpnia 1915
Oddanie do służby	USN:17 kwietnia 1916 USCG:20 lutego 1925
Wycofanie ze służby	USN:23 czerwca 1922 USCG:5 czerwca 1933
Status okrętu	sprzedany 22 sierpnia 1934
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1205 ton
Długość	96,1 m
Szerokość	9,1 m
Zanurzenie	2,8 m
Prędkość	29 węzłów (54 km/h)
Załoga	133 ludzi
Uzbrojenie	4 x 102 mm, 4 x 533 mm wyrzutnie torped

USS Porter (DD-59) amerykański niszczyciel typu Tucker będący w służbie United States Navy w czasie I wojny światowej. Po wojnie służył w United States Coast Guard jako CG-7. Nazwa okrętu pochodziła od Davida Portera i Davida Dixona Portera.

Stępkę okrętu położono w stoczni William Cramp and Sons w Filadelfii 24 lutego 1914. Został zwodowany 26 sierpnia 1915, matką chrzestną była Georgiana Porter Cusachs. Wszedł do służby 17 kwietnia 1916, pierwszym dowódcą został Lieutenant Commander Ward K. Wortman.

Po rejsie odbiorczym na Karaibach "Porter" popłynął w konwoju 24 kwietnia 1917 eskortując pierwsze oddziały armii amerykańskiej zmierzające do Europy. Dotarł do Queenstown w Irlandii 4 maja i w tym porcie bazował do końca I wojny światowej. Jego służba głównie polegała na eskortowaniu konwojów z USA wkraczających w strefę walk. W tym czasie poważnie uszkodził U-108 28 kwietnia 1918, gdy niemiecki okręt płynął przechwycić konwój. Operując z Brestu po 14 czerwca niszczyciel wrócił do Stanów Zjednoczonych pod koniec wojny.

Po I wojnie światowej niszczyciel operował w pobliżu wschodniego wybrzeża USA i został wycofany ze służby 23 czerwca 1922. Został przekazany Straży Przybrzeżnej 7 czerwca 1824 i służył w ramach patroli rumowych. Do US Navy wrócił 30 czerwca 1933 i został wystawiony na sprzedaż na złom zgodnie z ustaleniami morskiego traktatu londyńskiego z 1930. Nazwę jednostki skreślono z listy okrętów floty 5 lipca 1934, a kadłub sprzedano 22 sierpnia 1934.