Utyka

Z Wikipedii

Współrzędne: 37°3'23.08" N 10°3'44.23" E37.0564111 10.0622861 (Utyka)

Utyka - starożytne miasto, jedna z najstarszych kolonii fenickich założone około 1100 p.n.e.^[1], znajdujące się nad Morzem Śródziemnym, na wschód od Białego Przylądka. Współzawodniczyła jako osiedle kupieckie z Kartaginą. W wojnie kartagińczyków z najemnikami (238 p.n.e.) miasto opowiedziało się za buntownikami. Podczas trzeciej wojny punickiej stanęło po stronie Rzymu i stało się stolicą prowincji Afryka. Osiedle uzyskało biskupstwo w III wieku. Po upadku Imperium Rzymskiego Utykę zdobyli Wandalowie.

Utyka została przywrócona do Bizancjum w 534 r. n.e. W 698 roku miasto zniszczyli Arabowie. Do dziś przetrwały zabytki czasów rzymskich (146 p.n.e.-476) takie jak resztki portu handlowego i wojennego, murów obronnych czy amfiteatru (na ok. 20 tys. widzów). Są tu także pozostałości teatru, term i akweduktu.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t.11, Polskie Media Amer.Com, ss. 40, ISBN 83-7425-366-5

To jest tylko zalążek artykułu historycznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.