VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu
Z Wikipedii
VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu jest publiczną szkołą średnią, kontynuującą tradycje pierwszej poznańskiej uczelni żeńskiej - dziewiętnastowiecznej Szkoły Ludwiki, a następnie przedwojennego Gimnazjum im. Dąbrówki.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Szkoła Ludwiki (1830-1918)
Początki Szkoły Ludwiki (Luisenschule) sięgają 13 stycznia 1830 r. Właśnie wtedy powołano do życia pierwszą w Poznaniu miejską szkołę średnią dla dziewcząt, jako fundację pod patronatem księżnej Ludwiki z Hohenzollernów Radziwiłłowej, żony księcia Antoniego Radziwiłła - namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego, której szkoła zawdzięczała również nazwę. Powstanie Szkoły Ludwiki było przełomem w dziejach szkolnictwa dla dziewcząt w Poznaniu, gdyż wcześniej nie było stojącego na odpowiednim poziomie zakładu dla nich[1]. W 1841 r. przy Szkole Ludwiki powstał Zakład Naukowy dla Wychowawczyń i Nauczycielek, czyli żeńskie seminarium nauczycielskie przygotowujące nauczycielki do szkół elementarnych.
W latach 1830-1834 Szkoła Ludwiki mieściła się najpierw w budynku przy ul. Wronieckiej, następnie przy ul. Szewskiej oraz przy ul. Wrocławskiej. W latach 1834-1876 funkcjonowała w Pałacu Górków, odebranym zlikwidowanemu w 1828 r. przez władze pruskie zakonowi benedyktynek. W 1876 r. przejęła skonfiskowany majątek po zlikwidowanym zakonie Sióstr Urszulanek, w tym budynki przy pl. Stawnym, ul. Szewskiej oraz Młyńskiej. W 1880 r. przeniosła się do nowo wybudowanego budynku przy ul. Młyńskiej i w ostatnich dziesięcioleciach zaboru pruskiego działała w dobrych warunkach lokalowych.
Szkoła Ludwiki funkcjonowała przez kilkadziesiąt lat jako fundacja. Fundacja księżnej Ludwiki stanowiła finansową bazę szkoły aż do śmierci fundatorki w 1836 r., mimo że namiestnik po klęsce powstania listopadowego został odwołany ze stanowiska i Radziwiłłowie wyjechali z Poznania. Później aktywność fundacji się zmniejszyła, co wywołało problemy finansowe. W 1873 r., po 43 latach istnienia, szkoła została upaństwowiona i jako szkoła rządowa przetrwała do czasu odzyskania niepodległości. Przeciwko naruszeniu ówczesnego prawa i statutu fundacji przy przejęciu szkoły przez państwo występował bezskutecznie do 1876 r. dyrektor Barth. Był on ostatnim żyjącym nominowanym członkiem zarządu fundacji Szkoły Ludwiki i wraz z jego śmiercią w 1878 r. definitywnie kończą się dzieje jej fundacji[2].
[edytuj] W dwudziestoleciu międzywojennym
W II Rzeczypospolitej szkoła otrzymała nową nazwę. 1 maja 1919 r. Prowincjonalne Kolegium Szkolne zatwierdziło nazwę "Państwowa Uczelnia Żeńska im. Dąbrówki w Poznaniu". Nowa nazwa szkoły miała także znaczenie symboliczne. Polska, która wreszcie po 123 latach niewoli odzyskała niepodległość, szukała symboli Polskości, symboli chluby i dumy. Dąbrówka, jako żona Mieszka I idealnie spełniała te wymagania.
W dwudziestoleciu międzywojennym szkoła mieściła się przy ul. Młyńskiej. Najważniejszą organizacją, działającą w tym okresie na terenie szkoły, była drużyna harcerska im. Anieli Tułodzieckiej ("Anielki"), później też koło PCK "Samarytanki"[3].
Wybuch II wojny światowej przerwał naukę, a budynki przy ul. Młyńskiej zostały zajęte przez Niemców. W latach 1939-1945 oficjalnie szkoła nie istniała, nieoficjalnie zaś odbywały się w prywatnych mieszkaniach "tajne komplety".
[edytuj] Po II wojnie światowej
Z należącego do szkoły kompleksu budynków przy ul. Młyńskiej z działań wojennych ocalał tylko jeden, ale szkole nie udało się go odzyskać. W związku z tym między lutym 1945 r. a sierpniem 1948 r., pozbawiona stałej siedziby szkoła, przenosiła sie z miejsca na miejsce: działała w budynku Liceum Pedagogicznego przy ul. Mylnej, w gmachu Liceum Ogólnokształcącego im. Gen. Zamoyskiej przy ul. Matejki, w zabudowaniach szkoły podstawowej przy ul. Różanej.
W 1948 r. szkoła otrzymała własną siedzibę: budynek przy Placu Bernardyńskim po zlikwidowanym przez władze Gimnazjum św. Marii Magdaleny, działała tam do 1979 r. Od 1 września 1967 r. VII LO przestało być szkołą tylko dla dziewcząt - stało się koedukacyjne. W listopadzie 1979 r. szkoła ponownie zmieniła siedzibę: została przeniesiona do gmachu po Szkole Podstawowej Nr 23 przy ul. Żeromskiego 8/12 w dzielnicy Jeżyce, który zajmuje do dziś. Pierwszą polsko-niemiecką klasę dwujęzyczną utworzono w 1994 r., w 2001 r. powstało Gimnazjum Dwujęzyczne i całą placówkę przekształcono w Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 10.
[edytuj] Nazwy szkoły
- 1829 - 1837 - Fundacja ks. Ludwiki Radziwiłłowej "Luisenstiftung" (tzw. Szkoła Ludwiki - "Luisenschule").
- 1837 - 1919 - Królewska Szkoła Ludwiki - "Königliche Luisenschule" (w 1873 Szkoła stała się instytucją państwową}.
- 1919 - 1935 - Państwowa Uczelnia Żeńska im. Dąbrówki.
- 1935 - 1939 - Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Dąbrówki.
- 1945 - 1950 - Państwowe Gimnazjum i Liceum Żeńskie im. Dąbrówki.
- 1950 - 1956 - Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Przyjaciół Dzieci nr VII.
- 1956 - 2001 - VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki.
- od 2001 - Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 10 (VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki, Gimnazjum Dwujęzyczne).
[edytuj] Dyrektorzy
- 1830 - 1835 - Johan Gottlob Freidrich
- 1835 - 1877 - Karol Wilhelm Barth
- 1877 - 1908 - Edward Baldamus
- 1909 - 1911 - Doblin
- 1912 - 1914 - Gall
- 1914 - 1919 - Güldner
- 1919 - 1933 - Maria Swinarska
- 1933 - 1934 - Irena Lipska
- 1934 - 1939 - Cecylia Świderkówna
- 1945 - 1948 - Janina Kamińska
- 1948 - 1950 - Maria Iwanicka
- 1950 - 1962 - Irena Czajkowska
- 1962 - 1969 - Ludmiła Świniarska
- 1969 - 1991 - Zofia Dąbek
- 1991 - 2007 - Elżbieta Stryjakowska
- 2007 - ? - Paweł Kozłowski
[edytuj] Znani uczniowie
- kpt. Marianna Kaniewska (1910 - 2004) - z d. Marszałkowska, ps. „Wanda”, „Ruta Wagner”, komendantka Wojskowej Służby Kobiet Okręg Poznań
- Maria Krzysztoporska (1904 - 1975) - z d. Szczaniecka, działacz społeczny, pisarka
- Irena Bobowska (1920 - 1942) - ps. "Nenia", poetka, działacz ruchu oporu
- Stefania Fórmanowicz (1909 – 1980) - działacz społeczny, prof. gimnazjum i liceum w Kościanie
- Bogusława Latawiec (ur. 1939, matura 1956 r.) - poetka, prozaik, krytyk literacki, redaktor, nauczycielka
- Małgorzata Musierowicz (ur. 1945, matura 1963 r.) - pisarka
- Ryszard Kaja (ur. 1962, matura 1980 r.) - malarz, scenograf
- Ewa Siwicka (ur. 1963) - dziennikarka, żona Ryszarda Grobelnego
- Małgorzata Dydek (ur. 1974, matura 1993 r.) - koszykarka
- Paweł Grabowski (1977-2007) - prawnik, działacz studencki
