Virgil Măgureanu
Z Wikipedii
Virgil Măgureanu - właśc. Virgil Astaliş - (ur. 19 marca 1941 w Giurtelecu Hododului k. Satu Mare) - rumuński polityk, socjolog i agent wywiadu.
Pochodził z Siedmiogrodu. Już w czasie nauki w technikum włókienniczym wyróżniał się w ruchu młodzieżowym, zostając przewodniczącym szkolnej organizacji młodzieży komunistycznej. W 1964 rozpoczął studia z zakresu filozofii na Uniwersytecie Bukareszteńskim. W toku studiów wyjechał na półroczne stypendium do Moskwy. W okresie studiów podjął czynną współpracę z Securitate, przypisywano mu także związki z sowieckim KGB. Ukończył studia w 1969, zmieniając używane do tej pory nazwisko Astaliş na panieńskie matki - Măgureanu. Podjął pracę w Akademii im. Ştefana Gheorghiu w Bukareszcie, ale już jesienią 1969 wyruszył z misją do Libii, aby współpracować z Muammarem Kadafim przy reorganizacji służb specjalnych. Bliska współpraca z oficerami KGB w czasie misji libijskiej spowodowała szybkie odwołanie go do kraju. Po krótkim okresie pracy na Wydziale Naukowego Socjalizmu Uniwersytetu Bukareszteńskiego w 1972 został skierowany do wywiadu zagranicznego, w którym działał jako Mihail Mihai. Zakończył swoją misję w 1973 wracając do Akademii im. Ştefana Gheorghiu w Bukareszcie, gdzie w 1983 otrzymał tytuł profesora. W tym czasie prowadził zajęcia z socjologii polityki.
Prawdopodobnie należał do grona osób, które przygotowało objęcie władzy przez Iona Iliescu, po obaleniu Nicolae Ceauşescu, a także uczestniczył w procesie dyktatora.[1] Nowy przywódca Rumunii, Iliescu powierzył mu kierowanie Rumuńską Służbą Informacji (Serviciului Român de Informaţii), powołaną do życia po rozwiązaniu Securitate. Po przegranych przez Iliescu wyborach w 1996 podał się do dymisji. Powołał do życia Narodową Partię Rumunii (Partidul Naţional Român), która jednak nie zdobyła większego poparcia. Pisze książki z zakresu socjologii polityki i wcielania w życie wartości demokratycznych.
[edytuj] Publikacje
- 2003: Declinul sau apoteoza puterii? (Wyd. Rao)
- 2007: Sociologie politică (Wyd. Rao)
[edytuj] Bibliografia
- Denis Deletant, Security Intelligence Services in New Democracies, London 2001.
