Vlastimil Hort

Z Wikipedii

Vlastimil Hort
Vlastimil Hort, 2005
Państwo	Czechosłowacja RFN Niemcy
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1944 Kladno
Tytuł szachowy	arcymistrz (1965)
Ranking	2483 (01.10.2007)
Miejsce w kraju	62

Vlastimil Hort (ur. 12 stycznia 1944 w Kladnie) – jeden z czołowych szachistów świata w latach 70. XX wieku, pretendent do tytułu mistrza świata w szachach, od roku 1985 obywatel niemiecki.

Pierwsze sukcesy odniósł w mistrzostwach Czechosłowacji juniorów, dwukrotnie (w latach 1960 i 1962) zdobywając tytuły mistrza kraju. W roku 1962 otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego, a trzy lata później - arcymistrza. W roku 1964 wystąpił w turnieju strefowym w Kecskemét, gdzie podzielił miejsce VII - VIII. W kolejnej eliminacji do mistrzostw świata, turnieju strefowym w Halle w roku 1967 zajął II miejsce i zakwalifikował się do turnieju międzystrefowego w Sousse, w którym podzielił VI - VIII miejsce i wystąpił w dogrywce o jedno miejsce premiowane awansem do meczów pretendentów (w rozegranym w Los Angeles barażu zajął drugie miejsce i nie awansował do grona pretendentów)^[1]. Starty w dwóch kolejnych turniejach międzystrefowych (Palma de Mallorca 1970^[2] i Petrópolis 1973^[3]) również nie przyniosły sukcesu w postaci awansu do meczów pretendentów.

Największy sukces osiągnął w roku 1976, zajmując w turnieju międzystrefowym w Manili III miejsce i zdobywając awans do ósemki pretendentów^[4]. Rozegrany w roku 1977 w Reykjavíku ćwierćfinałowy mecz przeciwko Borysowi Spasskiemu zakończył się po bardzo zaciętej walce jego porażką w stosunku 7½ - 8½^[5].

W latach 1960-1984 reprezentował Czechosłowację na 11 szachowych olimpiadach, siedmiokrotnie na I szachownicy. Największym sukcesem zakończył się występ w roku 1982 w Lucernie, gdzie wraz z drużyną zdobył srebrny medal olimpijski. W swoim dorobku posiada również dwa medale indywidualne - srebrny (za rezultat 14½ pkt z 18 partii na I szachownicy w roku 1972 w Skopje) oraz brązowy (zdobyty w roku 1962 w Warnie na szachownicy III). Po zmianie obywatelstwa jeszcze trzykrotnie wystąpił na olimpiadach (w latach 1988-1992). Łącznie w turniejach olimpijskich rozegrał 197 partie, zdobywając 125½ pkt^[6].

Był pięciokrotnym mistrzem Czechosłowacji (1970, 1971, 1972, 1975, 1977 i 1984)^[7] oraz trzykrotnie (1987, 1989 i 1991) zwyciężał w mistrzostwach Niemiec^[8]. Od początku swojej szachowej kariery był zawodnikiem bardzo aktywnym. Wystąpił w niezliczonej liczbie turniejów (zwyciężając w ponad 20), m.in. w słynnym meczu ZSRR - Reszta świata, rozegranym w roku 1970 w Belgradzie, w którym pokonał na IV szachownicy Lwa Poługajewskiego w stosunku 2½ - 1½^[9]. Wielokrotnie występował również na turniejach w Polsce, m.in. trzykrotnie w memoriałach Akiby Rubinsteina, zwyciężając w roku 1977^[10].