Władimir Antonow-Owsiejenko

Z Wikipedii

Władimir Antonow-Owsiejenko, właściwe nazwisko Owsiejenko ros. Владимир Александрович Антонов-Овсеенко (ur. 9 marca 1884 (wg innych źródeł w 1883), zm. w 10 stycznia 1939) - sowiecki dowódca i polityk.

Carski oficer, za udział w rewolucji 1905, zwłaszcza za organizację buntu w Puławach, a potem w 1906 w Sewastopolu skazany na karę śmierci, zamienioną na zesłanie, z którego zbiegł. Później prowadził konspiracyjną pracę w Rosji, przebywał też na emigracji. Jeszcze przed wybuchem rewolucji październikowej w 1917 przyłączył się do rewolucjonistów i wkrótce potem wstąpił do partii bolszewickiej. Był jednym z organizatorów ataku na Pałac Zimowy w Petersburgu, co zapoczątkowało rewolucję październikową. W czasie rewolucji i wojny domowej dowodził frontem bolszewickim na Ukrainie. Po rewolucji komisarz (minister) Marynarki Wojennej ZSRR, od 1930 w dyplomacji, ambasador w Czechosłowacji i na Litwie poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny ZSRR w Polsce w latach 1930-1934. W 1937, w czasie Wielkiego Terroru aresztowany w ZSRR pod zarzutem szpiegowstwa i trockizmu, skazany na karę śmierci i zabity.

[edytuj] Bibliografia:

• Encyklopedia PWN. Warszawa, 1962.
• [1] - biografia Owsiejenki po rosyjsku.