Władimir Granitow
Z Wikipedii
Władimir Władimirowicz Granitow, ros. Владимир Владимирович Гранитов (ur. 4 kwietnia 1915 r. w Piotrogrodzie, zm. 20 maja 1999 r. w San Francisco) – rosyjski wojskowy, młodszy oficer Rosyjskiego Korpusu Ochronnego podczas II wojny światowej, emigracyjny działacz kombatancki
Podczas ewakuacji wojsk białych z Krymu w listopadzie 1920 r., jego rodzina przeniosła się do Królestwa SHS. W 1933 r. W. W. Granitow ukończył 1 rosyjsko-serbskie gimnazjum w Belgradzie. W latach 1933-1936 uczył się na szkolno-wojskowych kursach organizowanych przy IV oddziale Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego (ROWS). Następnie przeszedł wyższe kursy szkolno-wojskowe prowadzone w Paryżu przez gen. Nikołaja N. Gołowina, uzyskując nominalny stopień podporucznika. Jednocześnie studiował budownictwo na uniwersytecie w Belgradzie, który ukończył w 1938 r. W okresie II wojny światowej podjął współpracę z Niemcami. We wrześniu 1941 r. wstąpił do Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. Został dowódcą junkierskiego plutonu wartowniczego. Następnie dowodził 1 plutonem 1 junkierskiej kompanii 1 pułku, a potem plutonem działek przeciwpancernych 1 pułku. Ostatecznie pełnił funkcję adiutanta w dowództwie 1 batalionu 4 pułku. Podczas walk z komunistycznymi partyzantami został ciężko ranny. Był odznaczony m.in. 2 Żelaznymi Krzyżami 2 klasy. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Monachium. W 1948 r. wyjechał do Argentyny, zaś w 1960 r. do USA. Pracował w firmie budowlanej, projektował m.in. mosty. Jednocześnie działał w licznych rosyjskich organizacjach kombatanckich, jak Zrzeszenie Lejbgwardyjskiego Pułku Eriwańskiego, Zrzeszenie Kadetów Rosyjskich Korpusów Kadetów, czy Stowarzyszenie Weteranów Wielkiej Wojny. Od 1986 r. stał na czele Związku Żołnierzy Rosyjskiego Korpusu. Był też przewodniczącym ROWS.
