Władysław Findysz
Z Wikipedii
Władysław Findysz (ur. 13 grudnia 1907 w Krościenku Niżnym, dzielnica Krosna - zm. 21 sierpnia 1964), polski duchowny katolicki, w czasach PRL więziony za działalność religijną. 19 czerwca 2005 roku został beatyfikowany.
Ukończył gimnazjum im. M. Kopernika w Krośnie, a po maturze w roku 1927 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1932 roku. Jako wikariusz pracował na Podkarpaciu m.in. w jasielskiej Farze w latach 1940-1941, a od 1941 roku był proboszczem parafii pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Nowym Żmigrodzie koło Jasła (wtedy w diecezji przemyskiej).
W czasie drugiej wojny światowej zajmował się organizowaniem pomocy materialnej dla biednych oraz wspierał osoby na robotach przymusowych w Niemczech. W roku 1944 został przymusowo wysiedlony ze Żmigrodu. Po powrocie w styczniu 1945 roku, rozpoczął organizowanie pomocy charytatywnej i do odbudowy miasteczka. Jego działalność uchroniła wiele rodzin łemkowskich przed wysiedleniem w czasie Akcji "Wisła". Po wojnie był inwigilowany przez UB, był więźniem Zamku w Rzeszowie i prześladowany przez władze komunistyczne.
W okresie po II Soborze Watykańskim rozpoczął intensywną działalność duszpasterską. W roku 1963 został za to aresztowany i skazany w pokazowym procesie na 2 i pół roku więzienia.
Karę odbywał na Zamku w Rzeszowie, a potem w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. Mimo działań na rzecz jego uwolnienia i pogarszającego się stanu zdrowia, został zwolniony skrajnie wyczerpany dopiero 29 lutego 1964 roku. Po jego śmierci został uznany przez wiernych i kościół katolicki za męczennika za wiarę w czasie władzy komunistycznej.
27 czerwca 2000 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Władysława Findysza. Papież Benedykt XVI zaliczył go w poczet błogosławionych, a zostało to uroczyście ogłoszone 19 czerwca 2005 r. przez Prymasa Polski Józefa Glempa w Warszawie na zakończenie Krajowego Kongresu Eucharystycznego.
