Władysław Nehring
Z Wikipedii
Władysław Nehring (ur. 23 października 1830 w Kłecku, zm. 20 stycznia 1909 we Wrocławiu) - polski językoznawca i historyk, badacz języka starosłowiańskiego, autor prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny historii Słowian i gramatyki języków słowiańskich.
Absolwent gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1850 dzięki uzyskaniu stypendium od Towarzystwa Naukowej Pomocy im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1856 uzyskał tytuł doktora. Po zdaniu w tym samym roku egzaminu nauczycielskiego pracował jako nauczyciel gimnazjalny. Po uzyskaniu w 1867 tytułu profesora objął Katedrę Języków i Literatur Słowiańskich na Uniwersytecie Wrocławskim. Był wykładowcą literatur słowiańskich, gramatyki porównawczej oraz gramatyki języka starosłowiańskiego.
Szczególną uwagę poświęcał mitologii słowiańskiej i związanej z nią kulturze ludowej, był twórcą seminarium slawistycznego, popularnego wśród polskich studentów.
W latach 1893-1894 był rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Był także członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, Akademii Nauk w Petersburgu i w Pradze, a także członkiem honorowym Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Poznaniu.
Zmarł we Wrocławiu w 1909, został pochowany na Cmentarzu Osobowickim.
