Władysław Sabowski

Z Wikipedii

Władysław Sabowski ps. "Wołody Skiba", "Bolesław Bolesny", "Omikron" (ur. 29 marca 1837 w Warszawie, zm. 19 marca 1888 tamże) – polski poeta, pisarz, dramatopisarz, dziennikarz i tłumacz.

Urodził się w rodzinie urzędników. Absolwent budownictwa Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Współpracował z konspiracyjnymi pismami powstańczymi, był publicystą "Strażnicy" i redaktorem "Prawdy". Referent prasowy Rządu Narodowego. Pod koniec powstania styczniowego wyemigrował. Redaktor "Ojczyzny", w Brukseli od października roku 1864 wydawał pismo "Wytrwałość". Mieszkał także we Francji. W 1869 powrócił do Polski i osiadł w Krakowie. Od roku 1873 pracował w redakcji "Kraju". Założył dziennik "Kurier Krakowski" i dalej współpracował z wieloma pismami. W 1883 zamieszkał z powrotem w Warszawie. W latach 1884-1887 redaktor naczelny "Kuriera Warszawskiego", następnie "Kuriera Codziennego".

[edytuj] Twórczość

• 1859 - Wieczorek u kasjerowej
• 1860 - Ziarna i plewy
• 1867 - Samobójca
• 1867 - Igła i pióro
• 1868 - Na gorącym uczynku
• 1871 - Kręte drogi
• 1871 - Józef Hauke-Bosak (biografia)
• 1873 - Niepodobni (drugie wydanie w 1886 nosiło tytuł Na paryskim bruku)
• 1874 - Córka gajowego
• 1884 - Siedmioletnie wojny
• 1884 - Grzesiu
• 1888 - Nad poziomy