Wały Śląskie
Z Wikipedii
Wały Śląskie (na dawnych mapach niemieckich oznaczane jako Dreigräben - dosł. trzy wały, trójwale; potocznie (choć niesłusznie) nazywane również wałami Chrobrego) – pas wielokrotnych (podwójnych i potrójnych) wałów ziemnych opartych o naturalne przeszkody, ciągnących się w zachodniej części Dolnego Śląska na obszarze m.in. Borów Dolnośląskich, wzdłuż środkowego i dolnego biegu Bobru aż do Krosna Odrzańskiego na północy - zwane w niektórych źródłach najdłuższym zabytkiem w Europie. Ich ślady widoczne są do dnia dzisiejszego. Najlepiej zachowane odcinki znajdują się w powiecie bolesławieckim (ok. 7,5 km, zaczynający się około 3,5 km na północ od wsi Wierzbowa, i biegnący lasami w kierunku Przemkowa); powiecie żagańskim (odcinek na wysokości wsi Bobrowice oraz w pobliżu wsi Wrzesiny).
Dotychczas sądzono, że powstały w X-XI wieku. Dla niektórych badaczy stanowiły dowód na istnienie na ówczesnym Śląsku związku plemiennego wokół plemienia Ślężan. Obok Przesieki Śląskiej (będącej zabezpieczeniem na wschodzie i południowym wschodzie) stanowiły ochronę granic Śląska od zachodu.
Muzeum Ziemi Szprotawskiej w dniu 23 grudnia 2006 podało do wiadomości publicznej raport z programu badawczego "Wały Śląskie". Trwające ponad 6 lat prace nad najdłuższym zabytkiem archeologicznym Europy Środk.-Wsch. przyniosły zupełnie nowe rezultaty. Wyniki badań ulokowały go w umownym przedziale chronologicznym XV wieku (1413-1467), w okresie panowania księcia Henryka IX Starszego (Głogowskiego) ze śląskiej linii Piastów. Wały miały wyznaczać zachodnią granicę jego państwa (zewnętrzne granice dystryktów miejskich Zielonej Góry, Kożuchowa, Szprotawy i Przemkowa) oraz kierować komunikację do wyznaczonych dróg i przejść, chroniąc dochody księstwa i miast działających od 1413 roku w ramach unii wolnego handlu. Chronologię Wałów Śląskich oparto na dowodach w postaci fragmentów ceramiki oraz pokrewnych dokumentach źródłowych [1][2][3][4][5]. Program badawczy jest ciągle w toku, dostarczając nowych informacji na temat dawnego pogranicza w rejonie występowania Wałów.
W dniu 5 czerwca 2008 Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków na wniosek MZSz i po uzyskaniu pozytywnej opinii Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Zielonej Górze, wpisał do rejestru zabytków pod numerami L-84/C i L-85/C odcinki zabytku oznaczone jako stanowiska archeologiczne Biernatów i Sieraków, położone na terenie Nadleśnictwa Szprotawa, datowane na okres średniowiecza.[6]
Na wpis do rejestru czekają pozostałe odcinki Wałów, m.in. na obszarze Nadleśnictwa Nowa Sól, Przemkowskiego Parku Krajobrazowego i poligonu Żagań-Świętoszów.
Przypisy
- ↑ Raport z programu badawczego MZSz Wały Śląskie 2000-2006, MZSz sygn. 0463 (z uzup. 2007 i 2008)
- ↑ Gazeta Lubuska 23-26.12.2006, art. Koniec legendy?; 5-6.01.2008, art. To wcale nie Mur Chiński; 15.03.2008, art. Wał Śląski do rejestru
- ↑ Miesięcznik Turysta Dolnośląski 1/2007, art. Najdłuższy zabytek Europy
- ↑ Pismo Zielone Brygady 2/2007, art. Co kryją Bory Dolnośląskie: Wały Śląskie
- ↑ Czasopismo Zielone Lubuskie 2/2007, art. Zielone zakątki Lubuskiego: Wały Śląskie
- ↑ Decyzje Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków nr RZD.E.Gar.430-110/4-08, RZD.E.Gar.430-111/4-08
[edytuj] Zobacz też
Wielki Mur Chiński • Mur Hadriana (cesarstwo rzymskie) • Mur Antoninusa (cesarstwo rzymskie)
Przesieka Śląska • Wały Śląskie
Linia Syberyjska (Rosja) • Okopy konfederatów barskich (Polska)
Betonowa granica (Czechosłowacja) • Linia Gotów (Włochy) • Linia Gustawa (Włochy) • Linia Hitlera (Włochy) • Linia Maginota (Francja) • Linia Mannerheima (Finlandia) • Linia Metaksasa (Grecja) • Linia Mołotowa (ZSRR) • Linia Stalina (Rosja) • Linia Środkowej Odry (Niemcy) • Linia Zygfryda (Niemcy) • Międzyrzecki Rejon Umocniony (Niemcy) • Obszar Warowny Śląsk (Polska) • Wał Atlantycki (Niemcy) • Wał Pomorski (Niemcy) • Mur berliński (Niemcy)
