Wacław Długosz
Z Wikipedii
Wacław Ezechiel Długosz (ur. 10 kwietnia 1892 w Sosnowicach k. Radomia, zm. 19 lutego 1967 r. w Radomiu) - polski polityk socjalistyczny i sanacyjny, wicemarszałek sejmu RP.
Ukończył gimnazjum i szkołę handlową w Radomiu, studiował na Akademii Handlowej w Radomiu i Liege. W czasie studiów związany z ruchem socjalistycznym i niepodległościowym, członek PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1915 roku komendant oddziału POW w Ciepielowie.
W 1918 roku ludowy komisarz powiatu iłżańskiego, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku.
W II RP prowadził gospodarstwo w Gardzienicach k. Iłży. Działacz stowarzyszeń i kółek rolniczych, członek rady wojewódzkiej i wiceprezes Izby Rolniczej w Kielcach. Od 1926 roku członek PSL "Wyzwolenia", od 1928 r. w BBWR, gdzie piastował funkcję szefa rady powiatowej.
W latach 1939-46 przebywał na emigracji w Rumunii. W latach 1928-39 poseł na sejm, w sejmie ostatniej kadencji pełnił urząd wicemarszałka z ramienia OZN. Od 1935 r. członek Koła Rolników Sejmu i Senatu. W 1937 r. odznaczony Krzyżem Niepodległości i Orderem Polonia Restituta.
[edytuj] Źródła
- Historia sejmu polskiego - tom II, red. Andrzej Ajnenkiel, Warszawa 1989
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 1998