Wacław Osuchowski
Z Wikipedii
Wacław Osuchowski (ur. 26 stycznia 1906 w Tarnopolu, zm. 23 listopada 1988 w Krakowie), profesor prawa rzymskiego.
W latach 1916-1924 uczęszczał do gimnazjów w Wiedniu i Tarnopolu. Studiował prawo (1924-1928) i filologię klasyczną (1929-1931) na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Studia kontynuował w Rzymie, Monachium i Paryżu (1931-1934). W 1933 habilitował się w UJK. Po powrocie z 4-letniego stypendium w Paryżu, od 1937 został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego UJK. Od 1936 był członkiem Towarzystwa Naukowego we Lwowie. W okresie okupacji niemieckiej Lwowa (1941-1944) prowadził kancelarię adwokacką i wykładał na tajnym Wydziale Prawa UJK. W listopadzie 1945 zmuszony do wyjazdu ze Lwowa osiadł w Krakowie, gdzie został profesorem i kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego w UJ. Wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1945-47), Uniwersytecie Wrocławskim (1946-49) i Uniwersytecie Jagiellońskim (1945-1976).
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
[edytuj] Bibliografia
- Henryk Kupiszewski, Wacław Osuchowski 1906-1988, „Prawo Kanoniczne” 1990, nr 3,4, s. 201-204;
- Edward Szymoszek, Wacław Osuchowski [w:] Uczeni wrocławscy (1974-1994), t. II, Wrocław 1994, s. 100-102;
- G. Jędrejek, Wacław Osuchowski – Profesor prawa rzymskiego KUL, „Przegląd Uniwersytecki [KUL]”, 2000 nr 2, s. 13, 16.
- Renata Wiaderna-Kuśnierz, Droga Wacława Osuchowskiego do profesury - w 100-lecie urodzin (1906-1988), „Studia Iuridica Lublinensia” 2006, t. VIII, s. 167-176.
