Walther Rathenau

Z Wikipedii

Walther Rathenau (ur. 29 września 1867 w Berlinie, zm. 24 czerwca 1922 w Berlinie) – niemiecki przemysłowiec, pisarz, polityk.

Ważna postać w historii Niemiec początku XX wieku. Pochodził z rodziny żydowskiej. Był synem Emila Rathenau – magnata niemieckiej elektryczności, który kupił patenty Edisona.

Studiował w Berlinie i Strasburgu. W wieku 26 lat stanął na czele spółki aluminiowej. W 1889 jego ojciec zaproponował mu ważne stanowisko w swej firmie AEG.

Został ministrem odbudowy (1921) i ministrem spraw zagranicznych (1922) – w latach Republiki Weimarskiej. W 1922 podpisał układ w Rapallo – z niepokojem przyjęty przez polską opinię publiczną jako zapowiedź współpracy radziecko-niemieckiej.

Walther Rathenau – jako gej i mason – budzi nienawiść grup nacjonalistycznych rewolucjonistów zarówno prawicowych, jak i lewicowych. Jego płomienny styl i inteligencja, służące niemieckiemu państwu, sprzeciwiają się chaosowi, w którym siły rewolucyjne wywodzące się z Freikorpsu, próbują zbudować nowe społeczeństwo na ruinach pozostawionych przez I wojnę światową.

Jest uważany przez swych wrogów za przedstawiciela ancien régimu. Organisation Consul – grupa terrorystów – decyduje się go zabić, by sprowokować upadek państwa. Terroryści przechodzą do działania 24 czerwca 1922.

Jadący kabrioletem dwaj mężczyźni, z twarzami zasłoniętymi kapturami, zbliżają się do samochodu ministra. Rathenau zostaje zastrzelony serią wystrzałów z pistoletu automatycznego. Zamachowcy uciekli rzucając granatami. W wyniku szeroko zakrojonej akcji policyjnej większość grup nacjonalistycznych została rozbita.