Warcaby
Z Wikipedii
| Warcaby | |
|---|---|
 |
|
| Zawodników | 2 |
| Zalecenie wiekowe | 5+ |
| Przygotowanie | około minuty |
| Czas gry | partie turniejowe trwają około 5 do 6 godzin. |
| Złożoność reguł | Mała |
| Elementy strategii | Duże |
| Losowość | brak |
| Wymagane umiejętności | myślenie strategiczne i taktyczne |
Warcaby to gra planszowa, wywodząca się z szachów, upowszechniona w Europie we Francji u schyłku XI wieku. Gra posiada wiele odmian, spośród których uważane za dyscyplinę sportową są jedynie warcaby polskie (stupolowe) nazywane też międzynarodowymi. W większości krajów gra odbywa się jednak przeważnie na szachownicy posiadającej 64 pola, z wykorzystaniem 24 pionków (po 12 dla każdego z graczy). 19 lipca 2007r. Jonathan Schaeffer opublikował informację o najnowszej wersji programu komputerowego Chinook, który całkowicie rozpracował warcaby angielskie. Jeżeli żaden gracz nie popełni błędu, wówczas każda partia musi zakończyć się remisem.
Spis treści |
[edytuj] Różne odmiany gry
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Układ bierek do rozpoczęcia gry. |
Główne różnice wynikają z:
- rozmiarów planszy (od 6 do 12 pól szerokości bądź długości)
- liczby pionów (od 8 do 30 na zawodnika)
- zasad bicia
- sposobu poruszania się damki
Mniej istotne różnice dotyczą:
- kolorów (barw) pól i pionów
- przebiegu czarnej przekątnej
- notacji i oznaczeń pól
- rozpoczynającego
Przykłady różnych odmian gry w warcaby:
- warcaby polskie (międzynarodowe) nazywane też stupolowymi; grane na warcabnicy o rozmiarach 10x10 z użyciem "międzynarodowych zasad gry w warcaby"; błędne jest używanie terminu "warcaby stupolowe z zasadami europejskimi"!
- warcaby angielskie; w USA nazywane checkers (plansza 8x8)
- warcaby hiszpańskie (plansza 8x8)
- warcaby włoskie (plansza 8x8)
- warcaby rosyjskie (plansza 8x8)
- warcaby czeskie (plansza 8x8)
- warcaby kanadyjskie (plansza 12x12)
- warcaby klasyczne (64-polowe - na planszy 8x8, w świecie nazywane brazylijskimi) z zasadami gry takimi jak w warcabach polskich; w literaturze anglojęzycznej z pierwszej poł. XX w. tę odmianę warcabów nazywano "minor (little) polish draughts" (mniejsze lub małe warcaby polskie)
- warcaby w Polsce nazywane "tradycyjnymi" lub po prostu kiedyś warcabami; zasadami podobne do warcabów klasycznych z tą tylko różnicą, że nie obowiązuję w nich zasada "bicia większości" (w polskiej wersji z więcej niż jednego z możliwych zbić wolno wybrać dowolne); ta odmiana warcabów nazywana jest w świecie "pool" lub "pool checkers" lub też "spanish pool checkers".
- wybijanka (w jęz. rosyjskim poddawki) to niejako antywarcaby; w czasie gry należy się pozbywać swoich kamieni, tzn. że zwycięża ten, kto nie może wykonać ruchu; dawniej (w XIX w.), w Polsce tę odmianę gry w warcaby nazywano "mizerka".
[edytuj] Historia
Warcaby znane nam w dzisiejszej postaci powstały na Półwyspie Iberyjskim na przełomie XV i XVI wieku. Najprawdopodobniej pochodziły od gry zwanej "Alquerque" opartej na arabskiej grze "El-Quirkat". "El-Quirkat" nazywana była przez saharyjskich Arabów zamma lub damma. Pierwsze znane, i do dziś zachowane, książki o warcabach zostały wydane na terenie dzisiejszej Hiszpanii. Pierwszą znaną pośrednio (nie zachował się żaden egzemplarz) pisemną publikacją, wyłącznie na temat warcabów, była wydana w języku hiszpańskim w 1547 r. w Walencji "El Ingenio o juego de marro, de punta o damas" autorstwa Antonia de Torquemady. W Bibliotece Narodowej (Biblioteca Nacional) w Madrycie do dzisiaj przechowywany jest jeden z pierwszych na świecie pisemnych traktatów poświęcony tylko warcabom "Libro del Juegos de las Damas, vulgarmente Ilamado el Marro" opublikowany w 1591 r. przez Pedra Ruiza Montero (o przydomku "El Andaluz" - Andaluzyjczyk).
Warcaby są dyscypliną sportową, w której rozgrywane są mistrzostwa różnych krajów, mistrzostwa kontynentów i świata. Organizacją skupiającą narodowe federacje warcabowe jest Światowa Federacja Warcabowa. W Polsce regularne rozgrywki warcabowe rozpoczęto w r. 1973. W 1975 r. odbyły się pierwsze drużynowe, a w 1977 indywidualne Mistrzostwa Polski. Nadzorowaniem i organizacją warcabowych rozgrywek do 1989 r. zajmowała się Centralna Komisja Gry Warcabowej przy RG LZS, od 1989 r. do 2004 r. Polskie Towarzystwo Warcabowe, a w 2004 powstał Polski Związek Warcabowy, który należy do FMJD. PZWarc popiera rozwój warcabów jako sportu w dwóch odmianach gry w warcaby: warcabach polskich (międzynarodowych) i klasycznych (64-polowych). Największe sukcesy naszych warcabistów to wicemistrzostwo Świata Ewy Schalley (Minkiny) z Poczesnej (1997) oraz brązowy medal w Drużynowych Mistrzostwach Świata (Werona 1989).
Od 1954 roku, przez 40 lat mistrzem świata w warcabach angielskich był Marion Tinsley. W tym okresie przegrał on zaledwie 9 partii z ludzkimi przeciwnikami, jednak w 1994 roku stracił swój tytuł przegrywając z programem komputerowym Chinook. W 2007 roku twórcy programu udowodnili, że jego pokonanie jest niemożliwe (można z nim co najwyżej zremisować), czyli że reprezentuje on optymalny algorytm gry w warcaby.[1]
