WDB (żeglarstwo)

Z Wikipedii

WDB to żartobliwy skrót, popularny wśród polskich żeglarzy w czasach komunistycznej Polski, kiedy to żeglowanie po Bałtyku zostało w końcu przez władze polskie umożliwione, ale nadal przez dziesięciolecia było bardzo trudno dostać paszport i zgodę na odwiedzanie krajów kapitalistycznych, nawet, jeśli chodziło tylko o zawijanie do ich morskich portów jachtowych. Tak więc polskim żeglarzom wolno było pływać wzdłuż i wszerz po całym Morzu Bałtyckim aż po Cieśniny Duńskie na zachodzie, czy też po Zatokę Botnicką na północy, jednak zbliżanie się do Bornholmu, oraz wybrzeży zachodnioniemieckich, duńskich, szwedzkich i fińskich było zakazane. Zresztą odwiedzanie portów ówczesnego ZSRR również było bardzo utrudnione, tym razem ze strony samego ZSRR, którego władze niechętne były swobodnej wymianie osobowej, nawet jeśli odbywać się ona miała tylko w ramach państw obozu komunistycznego, a ponadto wszystkie porty radzieckie były tajne i zmilitaryzowane, nawet jeśli nic szczególnego w nich się nie znajdowało.

Zaistniałą sytuację możliwości żeglugowych polscy żeglarze ochrzcili krótko jako "wożenie d... po Bałtyku", a skrót WDB był przez samych zainteresowanych stosowany powszechnie podczas rozmów jako dosadny, a jednocześnie czytelny i jednoznaczny, a przy okazji unikało się używania wyrazów niecenzuralnych.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu żeglarstwa.