Wiatrakowiec
Z Wikipedii
Wiatrakowiec (autogiro, autożyro) - statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), z rodziny wiropłatów, wyposażony w wirnik nośny i śmigło typu pchającego bądź ciągnącego. Wirnik nośny wiatrakowca nie jest napędzany silnikiem, a jedynie dzięki wykorzystaniu zjawiska autorotacji powstającego dzięki ruchowi postępowemu wiropłata względem powietrza uzyskanego dzięki sile napędowej śmigła. Czasem jako napęd wiatrakowca (na zasadzie holowania) może służyć pojazd naziemny lub nawodny. Z powodu konieczności zapewnienia ciągłego nadmuchu powietrza na wirnik nośny, w odróżnieniu od innych wiropłatów, wiatrakowiec nie może wykonywać zawisu. Wiatrakowce posiadają cechy krótkiego startu i lądowania (STOL).
Pierwszy udany wiatrakowiec zbudował Juan de la Cierva w 1923 roku. Wiatrakowce były szczególnie popularne w okresie międzywojennym. W trakcie II wojny światowej wykorzystywano je między innymi do obserwacji na okrętach podwodnych niemieckiej Kriegsmarine. Obecnie są domeną konstrukcji amatorskich.