Wiktor Kłosiewicz
Z Wikipedii
Wiktor Kłosiewicz (ur. 21 grudnia 1907 w Warszawie, zm. w lutym 1992) - działacz państwowy i partyjny w okresie PRL, z zawodu murarz.
Urodzony w rodzinie robotniczej, miał wykształcenie podstawowe. W okresie międzywojennym działacz komunistyczny, od 1928 członek Komunistycznej Partii Polski. 1938-1940 przebywał we Francji, od 1939 w armii polskiej na Zachodzie; 1940-1945 więzień obozu jenieckiego w Niemczech. 1945 powrócił do Polski, został członkiem PPR; był sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Krakowie (1945), I sekretarzem KW w Krakowie (1945-1946), I sekretarzem KW w Szczecinie (1946-1948).
Od 1948 członek PZPR, 1948-1950 zastępca członka Komitetu Centralnego, 1950-1958 członek KC, 1950-1954 członek Biura Organizacyjnego KC PZPR. 1948-1949 I sekretarz KW PZPR w Szczecinie. 1949-1950 kierownik Wydziału Samorządowo-Administracyjnego (w tym okresie zmienił nazwę na Wydział Administracyjno-Samorządowy) KC PZPR.
1950-1956 przewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych, 1952-1956 członek Rady Państwa, 1957-1958 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. 1 marca 1958 XI Plenum KC wykluczyło go ze składu KC, przeszedł na niższe stanowiska, był dyrektorem Centrali Handlu Zagranicznego "Marko" w Warszawie.
1971-1972 zastępca przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac, 1972-1976 podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy, Płac i Spraw Socjalnych. 1976 przeszedł na emeryturę.
Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji (1946-1956). 1952-1956 zastępca przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego.
