Wiktor Kuźnicki

Z Wikipedii

Wiktor Kuźnicki (poprzednio używał nazwiska Paweł Szkliniarz lub Szkleniarz) (pseud. Paweł, Wiktor) (25 czerwca 1903 Wysoka – 26 grudnia 1947 Kielce) – polski działacz komunistyczny, dąbrowszczak

Urodził się we wsi Wysoka pow. zawierciański w rodzinie robotnika kolejowego. W latach 1920 – 1922 służył ochotniczo w Wojsku Polskim. W trakcie bitwy warszawskiej został ranny i dostał się do niewoli z której zbiegł.

W 1926 roku wyjeżdża do Belgii, gdzie pracuje w kopalni węgla. Następnie w 1928 roku przenosi się do Francji, gdzie nadal pracuje w kopalni. W trakcie pobytu we Francji wstępuje do Francuskiej Partii Komunistycznej.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku walczy jako ochotnik w Brygadach Międzynarodowych. Walczy w szeregach Batalionu im. Jarosława Dąbrowskiego. Pełni tam funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych, a następnie od 26 listopada 1936 do 13 lutego 1937 dowódca batalionu, gdy został ranny. Po zranieniu został ewakuowany do ZSRR.

W 1941 roku został przerzucony do Polski, a od 1942 roku w konspiracji, członek Polskiej Partii Robotniczej i jeden z organizatorów Gwardii Ludowej. W styczniu 1943 roku zostaje dowódcą Okręgu Siedlce GL a w marcu 1943 roku zostaje ciężko ranny w starciu z Niemcami w Piszczacu. Po wyleczeniu w październiku 1943 roku zostaje szefem Oddziału III Sztabu Głównego Gwardii Ludowej a potem Armii Ludowej, używa wtedy pseudonimu ”Wiktor” i otrzymuje stopień majora.

W styczniu 1945 roku zostaje mianowany podpułkownikiem i komendantem wojewódzkim MO w Kielcach. W tym czasie jest również członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Kielcach, uczestniczy w I Zjeździe PPR w Warszawie w grudniu 1945 roku.

W lipcu 1946 roku zwolniony z funkcji komendanta wojewódzkiego MO i aresztowany pod zarzutem niedopełnienia obowiązków służbowych w czasie pogromu Żydów w Kielcach, skąd po krótkim pobycie został zwolniony. Sądzony w procesie związanym z pogromem kieleckim, uniewinniony z zarzutu niedopełnienia obowiązków ale skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności za odmowę podporządkowania oddziałów Milicji Obywatelskiej - szefowi Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 26 grudnia 1947 roku w Kielcach.