Wilhelm Kubsz

Z Wikipedii

Wilhelm Franciszek Kubsz (ur. 29 marca 1911 roku w Gliwicach, zm. 24 lipca 1978 roku w Jeleniej Górze), polski kapłan katolicki, kapelan Ludowego Wojska Polskiego w ZSRR

Pochodził z wieloletniej śląskiej rodziny. Ojciec pracował jako kolejarz, brał udział w powstaniach śląskich.

W 1914 roku rodzina przeprowadziła się do Wodzisławia Śląskiego, gdzie Wilhelm ukończył szkołę podstawową. Następnie studiował w seminarium duchownym oo. oblatów w Lublińcu, po czym wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Oblatów Misjonarzy Maryi Niepokalanej w Markowicach.

Studiował filozofię w Krobi oraz teologię w Obrze, podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego.

W czerwcu 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na Polesiu. Po 17 września 1939 roku został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią Puzicze koło Baranowicz.

Po 1941 roku zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki został jej kapelanem, później Zygmunt Berling mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po przekształceniu Dywizji w I Korpus Sił Zbrojnych w ZSRR został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "Żołnierz Wolności" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna".

W roku 1944 został dziekanem I Armii Polskiej w ZSRR, brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1944 roku zwolniono go jednak ze służby w wyniku konfliktu z gen. Żymierskim.

Przed armią radziecką i polskim wojskiem ukrywał się się w Górach Świętokrzyskich, gdzie ponownie wstąpił na ścieżki życia zakonnego, tym razem w klasztorze oo. oblatów na Świętym Krzyżu. Przebywał także w Poznaniu, a następnie był misjonarzem ludowym w Gdańsku. W latach 1957 - 1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w województwie kujawsko-pomorskim. Od 1969 r. do 1972 r. pełnił funkcję proboszcza parafii garnizonowej św. Kazimierza Królewicza w Katowicach. Natomiast w latach 1972 - 1978 był proboszczem garnizonu i parafii św. Krzyża w Jeleniej Górze.

Zmarł w Jeleniej Górze gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym.

18 lutego 1993 r. Rada Miejska Jeleniej Góry nadała imię bohaterskiego kapelana jednej z ulic okalających jeleniogorski kościół garnizonowy.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari IV klasy.