William Wilberforce

Z Wikipedii

William Wilberforce (24 sierpnia 1759 – 29 lipca 1833) był pochodzącym z Hull w Yorkshire brytyjskim politykiem i filantropem. W 1780 rozpoczął swoją polityczną karierę i został członkiem parlamentu (Izby Gmin) z okręgu Yorkshire (1784–1812) oraz niezależnym stronnikiem torysów. Podczas studiów w Cambridge został bliskim przyjacielem przyszłego premiera Williama Pitta. W 1785 doznał nawrócenia i został ewangelikiem. W 1787 nawiązał kontakt z Thomasem Clarksonem oraz grupą przeciwników niewolnictwa, włączając Granville Sharpa, Beilby Porteus, Hannah More oraz Lorda Middletona.

Pod ich wpływem Wilberforce zaczął zastanawiać się nad problemem niewolnictwa. Został jednym z wybitniejszych angielskich abolicjonistów; znajdował się na czele parlamentarnej kampanii przeciwko brytyjskiemu handlu niewolnikami, którego widmo ujrzał w 1807 w ewentualnym uchwaleniu ustawy o handlu niewolnikami (Slave Trade Act).

Oprócz tego, Wilberforce działał także na rzecz wielu innych spraw, włączając w to wprowadzenie chrześcijaństwa do Indii

W późniejszych latach wspierał kampanię za całkowitym zniesieniem niewolnictwa, co doprowadziło do uchwalenia Slavery Abolition Act w 1833.^[1] Ustawa ta pozwoliła na całkowite zniesienie niewolnictwa w Imprerium Brytyjskim.^[2][3][4] Niestrudzony aktywista na rzecz zniesienia niewolnictwa, Wilberforce zmarł zaledwie trzy dni po ogłoszeniu faktu uchwalenia ustawy przez parlament. Został pochowany w opactwie westministerskim, blisko swojego przyjaciela Williama Pitta.

W 2006 roku nakręcono film Głos wolności - film opowiadający o życiu Williama Wilberforce, którego zagrał Ioan Gruffudd.

[edytuj] Pochodzenie

William Wilberforce był jedynym synem Roberta Wilberforca (1728–68), bogatego kupca i jego żony Elizabet. Dziadek William (1690–1776) burmistrz Hull przez dwie kadencje, dorobił się na handlu towarami przez Morze Bałtyckie^[5] Nazwisko Wilberforce rodowe Wilberfoss, wywodzącego się z miejscowości o tej samej nazwie położonej osiem mil od Nowego Jorku^{[6] [7]} William Wilberforce był znany jako słabe i chore dziecko. ^[8] Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez młodego dynamicznego dyrektora w latach 1767 – 68 w rodzinnej miejscowości Hull ^[9],^[10] Gdy młody Wilberforce skończył osiem lat zmarł ojciec. Matka Williama znajdująca się w trudnej sytuacji materialnej wysyła syna do rodziny mieszkającej we wsi Wimbledon (St James’ Place) , należącej w tym czasie do południowo- zachodniej części Londynu. Uczęszcza w tym czasie do szkoły z internatem w Putney .Przez dwa lata spędził wakacje w Wimbledon otoczony troskliwą opieką ze strony krewnych. ^[11] Ciocia Hannah(metodystka) i siostra Jana Thorntona (filantrop) ,oraz George'a Whitefield mają duży wpływ na jego wiarę^[12], sprzeczny z zasadami matki i dziadka. W 1771 r. wraca do rodzinnego domu^[13].Dalszą naukę kontynułuje w Poclington w latach (1771–1776).^[14][15] Jako poeta angielskiej poezji odnosi sukces.^[16]

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.