Willy Coppens
Z Wikipedii
Willy Coppens (Willy Omer François Jean Coppens de Houthulst, 6 lipca 1892 - 21 grudnia 1986) belgijski lotnik - czołowy belgijski as myśliwski z okresu I wojny światowej. Znany jako "Niebieski Diabeł". Odniósł 37 zwycięstw powietrznych.
Willy Coppens urodził się w Watermaal-Bosvoorde. Wstąpił do służby wojskowej w 1912, służąc początkowo w 2 pułku grenadierów. W 1914 roku uzyskał przeniesienie do lotnictwa (Compagnie des Aviateurs). Następnie, na własny koszt, razem z 39 innymi Belgami, ukończył kurs pilotażu w cywilnej szkole w Hendon w Anglii.
W 1916 roku został skierowany na front. Mimo chęci zostania pilotem myśliwskim, początkowo został przydzielony do 6. eskadry (escadrille), gdzie latał na dwumiejscowych samolotach obserwacyjnych, a następnie do 4. eskadry, wykonującej loty na samolotach bombowych. 14 lipca 1917 udało mu się uzyskać przeniesienie do 1. eskadry, stając się pilotem myśliwskim. Brał udział w kilku walkach powietrznych, lecz bez oficjalnie uznanych zwycięstw. W sierpniu Coppens otrzymał nowy myśliwiec Hanriot HD-1, nie cieszący się uznaniem pozostałego personelu, przyzwyczajonego do latania na Nieuportach. Na pomalowanym na kolor błękitny Hanriocie odniósł następnie wszystkie swoje późniejsze zwycięstwa, zyskując wśród Niemców przezwisko: "niebieski diabeł". 18 lutego 1918 wykonał rajd nad okupowaną Brukselę, rozrzucając ulotki.
W marcu 1918 Coppens został przeniesiony do 9. eskadry myśliwskiej. 25 kwietnia odniósł swoje pierwsze uznane zwycięstwo powietrzne, zestrzeliwując niemiecki samolot, a 8 maja zestrzelił dwa niemieckie balony obserwacyjne, korygujące ogień artylerii. Aczkolwiek balony stanowiły nieruchomy cel, lecz dostęp do nich był zwykle silnie broniony ogniem z ziemi, a skuteczny ogień do nich musiał być prowadzony z niewielkiej odległości. 15 maja, gdy przelatywał nad kolejnym atakowanym balonem, wznoszący się balon zaczepił o podwozie samolotu Coppensa, powodując, że osiadł on na powłoce balonu. Po tym mimowolnym "lądowaniu" na balonie, Coppens wyłączył silnik w celu uchronienia śmigła przed uszkodzeniem i gdy jego samolot ześlizgnął się z balonu, odleciał, niszcząc wcześniej balon. Za to zdarzenie, król Albert I odznaczył go belgijskim Krzyżem Wojennym. Wkrótce Coppens okazał się ekspertem w niszczeniu balonów obserwacyjnych - łącznie do 14 października zestrzelił ich aż 35, a nadto 2 nieprzyjacielskie samoloty. Wraz z kolejnymi zwycięstwami, Coppens był odznaczany wieloma dalszymi orderami państw sprzymierzonych: francuskimi, brytyjskimi i serbskimi, a 31 lipca został odznaczony belgijskim Orderem Leopolda II. Powierzono mu też dowództwo 9. eskadry.
14 października 1918 Willy Coppens, atakując swój 35. balon, został trafiony pociskiem zapalającym w tętnicę udową. Pomimo to, udało mu się zestrzelić balon i wylądować awaryjnie po swojej stronie frontu. Jednakże, rana okazała się na tyle poważna, że zaszła konieczność amputacji nogi. W lipcu 1919 Coppens został awansowany na stopień kapitana i otrzymał od króla tytuł barona de Houthulst.
Po I wojnie światowej Coppens pracował do 1940 jako belgijski attaché wojskowy we Francji, Wielkiej Brytanii, Włoszech i Szwajcarii. W 1931 opublikował wspomnienia Days on the Wing. Zmarł 21 grudnia 1986 w Antwerpii, jako prawdopodobnie ostatni as I wojny światowej. Coppens był największym asem myśliwskim lotnictwa belgijskiego i zarazem zestrzelił najwięcej balonów spośród pilotów I wojny światowej.
