Wincenty Kwieciński
Z Wikipedii
| Wincenty Kwieciński | |
|---|---|
| Głóg, Jur | |
 |
|
| Życie |  podpułkownik |
| Data urodzenia | 24 grudnia 1916 Słowiańsk, gubernia charkowska |
| Data śmierci | 15 listopada 1984 Warszawa |
| Kariera | |
| W służbie od | |
| Pełniona funkcja | prezes ZG WiN |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa, wojna obronna 1939 r. |
| Odznaczenia | |
   |
|
Wincenty Jerzy Kwieciński, przybrane nazwisko Witold Kamiński, pseud. Głóg, Jur, Lotny, V-T, Mańkut, Proboszcz (ur. 24 grudnia 1916 r. w Słowiańsku, gubernia charkowska, zm. 15 listopada 1984 r. w Warszawie) - oficer Wojska Polskiego (podpułkownik), członek Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej oraz NIE, Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj i Zrzeszenia WiN.
[edytuj] Życiorys
Od 1937 r. był oficerem WP. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. jako dowódca batalionu. Od 1940 r. należał do ZWZ-AK. Od 1944 r. był szefem kontrwywiadu komendy Okręgu AK Warszawa. Od 1945 r. działał w antykomunistycznej organizacji NIE, a następnie Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj.
Był prezesem III Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN od października 1946 r. do stycznia 1947 r. Wcześniej, w czasach II Zarządu, pełnił funkcję najpierw zastępcy, a później Prezesa Obszaru Centralnego i współtworzył podziemny Komitet Porozumiewawczy Organizacji Polski Podziemnej (KPOPP).
Został aresztowany przez UB 5 stycznia 1947 r. i w grudniu skazany na karę dożywotniego więzienia. W lutym 1947 roku podpisał ulotkę -apel skierowany do swoich podkomendnych o skorzystanie z amnestii oraz zaakceptował decyzję dowódcy okręgu białostockiego WiN ppłk "Juhasa " o ujawnieniu okręgu.Zwolniony na wolność 27 kwietnia 1957 r.
Został odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Virtuti Militari V klasy (1945 r. i 1970 r.), Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej. Jego ciotecznym bratem był oficer Armii Krajowej Henryk Trojańczyk.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Krzysztof Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, tom II, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1987
