Witold Czachórski

Z Wikipedii

Witold Czachórski (ur. 29 czerwca 1915 w Kijowie, zm. 18 czerwca 1995 w Warszawie) - znany polski prawnik. Zajmował się głównie prawem cywilnym (np. prawem zobowiązań), lecz zasłynął również dzięki prawu porównawczemu, między innymi dzięki temu, że wykładał na Wydziale Prawa Porównawczego w Strasburgu a przedtem w Luksemburgu.

Był synem Juliana (buchaltera) i Anny Haliny z Lenartowiczów. W 1948 obronił doktorat prawa na Uniwersytecie Warszawskim (na podstawie rozprawy Odpowiedzialność cywilna osób prawnych za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym), a w 1954 został tamże profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego. Od 1962 był profesorem zwyczajnym. W 1971 roku został członkiem-korespondentem, a w 1980 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w prezydium Komitetu Nauk Prawnych PAN (1963-1971 wiceprzewodniczący, 1978-1980 przewodniczący), w latach 1989-1992 wchodził w skład Prezydium PAN. W 1984 znalazł się w gronie członków reaktywowanego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W 1979 roku Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Został także uhonorowany tym wyróżnieniem przez uniwersytet w Gandawie.

Był również członkiem Międzynarodowej Akademii Prawa Porównawczego w Hadze.

Pozostawił po sobie wiele książek i podręczników z dziedziny prawa, cenionych przez prawników na całym świecie (m.in. Czynności prawne przyczynowe i oderwane w polskim prawie cywilnym, 1952; Zarys prawa zobowiązań, część ogólna, 1952; Własność osobista w świetle Konstytucji PRL, 1956; Zbieg odpowiedzialności cywilnej według kodeksu zobowiązań, 1960; Prawo zobowiązań w zarysie, 1968; Zobowiązania. Zarys wykładu, 1974).

[edytuj] Źródła

• Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza Aries, Warszawa 2002