Witold Więsław
Z Wikipedii
Witold Ignacy Więsław (ur. 29 marca 1944 w Warszawie) – polski matematyk i historyk matematyki. Pracownik Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego.
[edytuj] Biografia
W latach 1962 - 1966 studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Władysława Narkiewicza obronił w 1971. Habilitował się w Instytucie Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk w 2006.
Redaktor naczelny rocznika Antiquitates Mathematicae wydawanego przez Polskie Towarzystwo Matematyczne.
[edytuj] Dorobek
Autor około 100 publikacji z zakresu teorii ciał topologicznych, historii matematyki, dydaktyki matematyki, skryptów i podręczników akademickich i monografii:
- Witold Więsław: Algebra geometryczna : skrypt dla studentów matematyki. Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, 1974.
- Witold Więsław: Grupy, pierścienie, ciała. Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, 1977.
- Witold Więsław: Topological fields. New York: M. Dekker, 1988. ISBN 082477731X.
- Witold Więsław: Liczby i geometria. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996. ISBN 8302061794.
- Witold Więsław: Matematyka i jej historia. Opole: Wydawnictwo "Nowik", 1997. ISBN 83-905456-7-5.
- Witold Więsław: Stare polskie zadania z matematyki. Opole: Wydawnictwo "Nowik", 2000. ISBN 8387631272.
- Witold Więsław: Matematyka polska epoki Oświecenia. Warszawa: Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, 2007. ISBN 9788388839290.
