Wołodymyr Horbowyj

Z Wikipedii

Wołodymyr Horbowyj (ur. 30 stycznia 1899 w Dolinie - zm. 21 maja 1984 w Dolinie) - adwokat, ukraiński działacz niepodległościowy.

Ukończył gimnazjum w Stryju, następnie w czasie I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej na froncie włoskim. Był ranny, stracił oko. Poźniej był oficerem Ukraińskiej Armii Halickiej, brał udział w wyprawie na Kijów w 1919.

Od 1920 był rejonowym dowódcą Ukraińskiej Wojskowej Organizacji w rejonie Doliny, w 1922 został szefem sztabu Komendy Głównej UWO w Lwowie, oraz szefem łączności pomiędzy Komendą głowną a Komendą Krajową. Był członkiem OUN od jej powstania.

Ukończył studia prawnicze w Pradze, był obrońcą w międzywojennych procesach politycznych (w tym w procesach Stepana Bandery), jednym z pierwszych więźniów Berezy Kartuskiej w 1934.

Od 1939 mieszkał w Krakowie. W 1941 był wiceprzewodniczącym Ukraińskiego Komitetu Narodowego, wskutek czego został 5 lipca 1941 aresztowany przez władze niemieckie, więziony w więzieniach niemieckich do 1942, wypuszczony ze względu na zły stan zdrowia. Brał udział w rozmowach polskiego i ukraińskiego podziemia.

1 lipca 1947 aresztowany przez władze komunistyczne w Pradze, skazany na 25 lat więzienia, przebywał na zesłaniu, został zwolniony 1 sierpnia 1972, do końca życia pozostawał pod nadzorem milicyjnym.