Wołowcowa Przełęcz

Z Wikipedii

Wołowcowa Przełęcz (słow. Volovské sedlo) ok. 2180 m n.p.m. to szerokie siodło w bocznej, południowej grani tatrzańskiej odchodzącej od Hińczowej Turni (Hincova veža) 2377 m n.p.m., a dokładniej od położonej na wschód od niej turni nazywanej Hińczowym Zwornikiem (Hincova kopa).

Boczna grań Hińczowego Zwornika dzieli Dolinę Mięguszowiecką na Dolinę Hińczową (Hincova kotlina) i Dolinę Żabią (Žabia dolina mengusovská).

Wołowcowa Przełęcz oddziela Wołowiec Mięguszowiecki (Mengusovský Volovec) 2228 m n.p.m. od głównej grani Tatr, a nazwa przełęczy nawiązuje do sąsiadującego z nim szczytu. Na przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne.

Pierwsze odnotowane wejścia:

• latem – Tytus Chałubiński, Ludwik Chałubiński, Bronisław Rajchman, August Wrześniowski wraz z przewodnikami z Zakopanego 1877;
• zimą – Mieczysław Lerski, Jerzy Maślanka 21 marca 1910