Wołowiec Mięguszowiecki

Z Wikipedii

Wołowiec Mięguszowiecki
Mięguszowiecki Wołowiec widziany z Żabiego Potoku
Państwo	Słowacja, Europa
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2228 m n.p.m.
Data zdobycia	1903
Pierwsze wejście	Kornel Stodola, Johann Franz

Wołowiec Mięguszowiecki (słow. Mengusovský Volovec), dwuwierzchołkowy szczyt tatrzański o wysokości 2228 m n.p.m. położony w krótkiej, bocznej grani odchodzącej od Hińczowej Turni (Hincova veža) 2377 m n.p.m., a dokładniej od położonego nieco na wschód Hińczowego Zwornika, od którego oddziela go Wołowcowa Przełęcz (Volovcovo sedlo).

Grań ta dzieli górne piętro Doliny Mięguszowieckiej (Mengusovská dolina) na Dolinę Żabią (Žabia dolina mengusovská) z Kotłem Żabich Stawów Mięguszowieckich (kotlina Žabích plies) oraz Hińczową (Hincova kotlina) z Wielkim Stawem Hińczowym (Veľké Hincovo pleso). Nazwa szczytu związana jest z dawniejszym wypasem bydła w dolnej części stoków.

Wejście na Wołowiec Mięguszowiecki jest stosunkowo łatwe, zwłaszcza z Wołowcowej Przełęczy. Nie prowadzą tam jednak szlaki turystyczne, zatem nie jest odwiedzany przez turystów.

Pierwsze odnotowane wejścia:

• latem – Kornel Stodola, Johann Franz 28 czerwca 1903
• zimą - Mieczysław Lerski, Jerzy Maślanka 21 marca 1910