Wola Radziszowska

Z Wikipedii


Wola Radziszowska
Województwo	małopolskie
Powiat	krakowski
Gmina	Skawina
Sołtys	Witold Grabiec
Położenie	49° 55' N 19° 47' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	12
Kod pocztowy	32-053
Tablice rejestracyjne	KRA
Położenie na mapie Polski Wola Radziszowska

Wola Radziszowska – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skawina.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wieś założona przez benedyktynów z Tyńca. Znajduje się w niej drewniany kościół Wniebowzięcia NMP z przełomu XV i XVI wieku. Posiada charakterystyczną wieżę o konstrukcji zrębowej z nadwieszoną izbicą.

Wola Radziszowska dawniej nosiła nazwę Brunaczów. Pierwsza wzmianka o tej wsi nazwanej Bynpachow pochodzi z około 1234 roku. Z wyroku wydanego w 1402 roku przez Mikołaja, dziekana kolegiaty Św. Floriana w Krakowie wynika, że co najmniej część wsi (wówczas nazwanej Bonnaczów ) należała do klasztoru Benedyktynów w Tyńcu. Wieś ta została prawdopodobnie spalona w czasie najazdów tatarskich. Być może chłopi zbiegli z Brunaczowa na skutek ucisku feudalnego i przenieśli się do innych wsi. Już w 1456 roku nazwa zanikłej wsi odrodziła się jako alternatywne określenie Woli Radziszowskiej, a to Brunaczowa Wola. Około dwadzieścia lat później Jan Długosz napisał: Radzeschowska czyli Brunowska Wolya. Na terenie zniszczonej wsi na początku wieku XIV powstaje nowa wieś pod nazwą Wola Brunaczewska, albo Nowy Radziszów, a w wieku XVI ustala się nazwa Wola Radziszowska.

Wola Radziszowska leży nad rzeką Cedron. Od południowej strony wsi rozciągają się niewielkie wzgórza porośnięte lasem mieszanym z przewagą drzew szpilkowych. Jest to wzgórze Pochów (365 m). Jego nazwa wiąże się z najazdem Tatarów, którzy w czasie marszu na Kraków przez Wolę znęcali się nad tutejszą ludnością, więc kto zdążył ukrywał się w pobliskim lesie.

Na pograniczu z Podolanami stała żydowska karczma. Obecnie karczmy nie ma, a miejsce po dzień dzisiejszy nazywane jest Karczmisko. Stąd niedaleko są małe wzniesienia zwane Górki. Na północy rozciąga się las Zawale. Z tego lasu wypływa strumyk zwany Krwawym Potokiem. Tu podobno Moskale stoczyli bitwę z konfederatami barskimi. Doszło do bitwy, w której padło tylu żołnierzy, że strumyk zabarwił się krwią.

Po stronie północnej znajduje się część wsi zwana Garcowiec. Nazwa ta pochodzi z czasów najazdu szwedzkiego. W ówczesnym języku garcowaniem nazywano wieszanie, a powieszono wtedy pozostałych przy życiu Szwedów. Inna wersja wywodzi nazwę od glinianych garnków wykonywanych na tym terenie z pokładów zalegającej tu gliny. Wyżej rozciągają się uprawne pola - Chorzyny.

Do wyżej położonych terenów należy Ostra Góra (328 m) i wzniesienie Kiełek (331 m). Szczególnie malownicze są stoki Pochowa i Ostrej Góry, obfitujące w wydłużone pasma lasów na grzbietach wzniesień i w dolinach strumieni i potoków. Wśród nich liczne są kolonie domów lub pojedyncze zagrody.