Wrzeszczewice
Z Wikipedii
| Wrzeszczewice | |
| Województwo | łódzkie |
| Powiat | łaski |
| Gmina | Łask |
| Położenie | 51° 40' N 19° 6' E |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
43 |
| Tablice rejestracyjne | ELA |
|
Położenie na mapie Polski
  Wrzeszczewice
|
|
Wrzeszczewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Łask.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W II połowie XVI w. Wrzeszczewice należały do Rzepiszewskich herbu Dołęga. W roku 1563 Łucja Rzepiszewska, córka Hieronima dała mężowi Wojciechowi Marszewskiemu herbu Rogala dobra swe Rzepiszów, Zygry i Wrzeszczewice zachowując sobie dożywocie. W rękach Marszewskich Wrzeszczewice pozostawały do 1630 roku, kiedy to Hieronim Marszewski, syn Tomasza i Jadwigi Przedwojskiej sprzedał je Maciejowi Wężykowi Widawskiemu herbu Wąż. W II połowie XVII w. właścicielami Wrzeszczewic byli Bogusławscy herbu Ostoja. W roku 1671 małżonkowie - Marcin Bogusławski i Katarzyna z Rościeskich przekazali majątek Wrzeszczewice swojemu synowi Marcinowi, który gospodarował tymi dobrami kolejne dwadzieścia pięć lat. W lipcu 1696 roku Marcin Bogusławski sprzedał Wrzeszczewice Samuelowi Głębockiemu herbu Doliwa, wojskiemu brzeskiemu. W II połowie XVIII w. Wrzeszczewice przeszły w ręce Walewskich poprzez małżeństwo Marianny Głębockiej z Józefem Walewskim, kasztelanem łęczyckim.
Do 1970 r. był tu dwór - własność rodziny Kłosowskich do II wojny św. Wykupił go rolnik Józef Bernat i z rozbiórkowej cegły wybudował sobie dom mieszkalny. Zachowały się resztki dawnego parku w postaci cennych krzewów, klonu czerwonego, dębu (objętość 4,5 m) i sumaków.
Nowy kościół konsekrowano 20 IV 1975 r. na miejscu modrzewiowego, pod wezwaniem św. Anny, spalonego 17 XII 1973 r. Ten nieistniejący kościół fundowała Marianna Walewska, kasztelanowa łęczycka i dziedziczka wsi. Początkowo ten kościół był kaplicą filialną parafii w Borszewicach, a na odprawianie w niej Mszy św. udzielił zezwolenia Pius VI w 1783 r.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
[edytuj] Bibliografia
- PAN, Biblioteka Kurnicka, Teki Dworzaczka – Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV – XX w.,
- Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913,
- Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931
- Kasper Niesiecki, Herbarz polski, wyd. Bobrowicz, Lipsk 1839-1846,
- Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000,
- Księgi grodzkie sieradzkie - inskryp., AGAD w Warszawie, 175, k.63-63v., 195, k.90-90v.
