Wyżyna Patagońska

Z Wikipedii

Wyżyna Patagońska – wyżyna w południowej części Ameryki Południowej, w Patagonii, położona między wybrzeżem atlantyckim a pasmem Andów Patagońskich oraz na południe od rzeki Colorado. Na północy graniczy natomiast z Niziną La Platy. Zajmuje powierzchnię ok. 520 tys. km2.

Odznacza się budową płytową, opada terasowo ku oceanowi. Liczne głeboko wcięte doliny rzeczne dzielą ją na szereg płaskowyżów, tzw. mesetas. Na rzekach tworzą się liczne wodospady i porohy. Głównymi rzekami są: Río Negro, Chubut, Deseado i Chico.

Wskutek suchego i surowego klimatu wyżynę porastają głównie stepy, a uprawa jest słabo rozwinięte – za to rozwija się hodowla bydła i owiec.

Wyżyna Patagońska jest najmniej zaludnionym regionem Argentyny. Region ten zamieszkują przede wszystkim Argentyńczycy i Chilijczycy. Wśród nich indianie Araukanie (Mapucze}.

W północnej (rejon Plaza Huincul) i środkowej części (rejon Comodoro Rivadavia) odkryto dość bogate złoża ropy naftowej i gazu ziemnego.

[edytuj] Parki narodowe i rezerwaty:

• Park Narodowy Los Glaciares
• Park Narodowy Nahuel Huapi
• Park Narodowy Skamieniałego Lasu
• Park Narodowy Modrzewi
• rezerwat Półwysep Valdes