Wysoczyzna Łobeska

Z Wikipedii

Wysoczyzna Łobeska
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Pojezierza Południowobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Zachodniopomorskie
Mezoregion	Wysoczyzna Łobeska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. zachodniopomorskie

Wysoczyzna Łobeska (314.44) - mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, stanowiący centralną część Pojezierza Zachodniopomorskiego. Region graniczy od północy z Równiną Gryficką, od zachodu z Równiną Nowogardzką, od południa z Pojezierzem Ińskim i Pojezierzem Drawskim a od wschodu z Równiną Białogardzką. Wysoczyzna Łobeska leży w całości w obrębie woj. zachodniopomorskiego.

Mezoregion jest morenową wysoczyzną ze wzniesieniami sięgającymi ponad 100 m n.p.m. Pomiędzy Parsętą a Regą (główne rzeki regionu) leży pasmo znacznie wyższych czołowych moren recesyjnych (do 176 m). W regionie jest mało jezior a te istniejące są niewielkie. Wysoczyznę Łobeskę przecinają głębokie doliny rzek (pierwotnie rynny subglacjalne), głównie Regi i jej dopływów. Gospodarka regionalna ma mieszany charakter rolniczo-leśniczy.

Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Łobez, Świdwin i Dobra Nowogardzka, ponadto wsie Rąbino, Radowo Małe i Brzeżno.

Bibliografia

• J. Kondracki, Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa 2002 (ISBN 83-01-13897-1)
• Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, (ISBN 83-01-12677-9)