Dobra (powiat łobeski)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy miasta w powiecie łobeskim. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Współrzędne: 53°34' N 15°18' E

Dobra Nowogardzka

Herb Dobrej Nowogardzkiej

Gmina
- rodzaj

Dobra (powiat łobeski)
miejsko-wiejska

Burmistrz

Barbara Ewa Wilczek

Powierzchnia

2,32 km²

Położenie

53° 34' N
15° 18' E

Liczba mieszkańców (2007)
- liczba ludności
- gęstość

2 312
996,6 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

72-210

Tablice rejestracyjne

ZLO

Położenie na mapie Polski

Dobra Nowogardzka

TERC10
(TERYT)

4324318014

SIMC10

0978852

Urząd miejski³

Rynek 1
72-210 Dobra Nowogardzka
tel. 91 391-45-28; faks 91 579-05-41

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Dobra (również Dobra Nowogardzka, niem. Daber) to miasto w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim (do roku 2001 w powiecie goleniowskim), siedziba władz miejsko-wiejskiej gminy Dobra. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego.

Według danych z 30 czerwca 2007², miasto miało 2312 mieszkańców.

[edytuj] Położenie

Miasto leży na pograniczu Wysoczyzny Łobeskiej i Pojezierza Ińskiego, czyli w pasie Pojezierzy Zachodniopomorskich.

Dobra jest położona przy drodze wojewódzkiej nr 144 i 145, między Chociwlem na południu (14 km) i Nowogardem na północy (17 km).

Do 2001 roku łączyła kolej wąskotorowa miasto z Stargardem Szczecińskim. Stargardzka Kolej Wąskotorowa została zbudowana w 1895 r. i do 1991 roku linia prowadziła dalej z Dobrej do Reska i do Łobza.

W latach 1902-1945 istniała także normalnotorowa linia kolejowa do Nowogardu.

[edytuj] Historia

Prawa miejskie sprzed 1331 roku, pierwsza wzmianka o "civitas" w bulli papieskiej.

[edytuj] Zabytki

Cały obszar Starego Miasta Dobrej Nowogardzkiej został wpisany do rejestru zabytków^[1]. Ważniejsze zabytki w mieście:

Ruiny zamku podczas Jarmarku Doberskiego 2007

Ruiny zamku von Dewitzów - budowla z XIII w. (budowana w latach ok. 1287 - 1295). W roku 1308 zniszczony przez Brandenburczyków. W 1338 zamek znalazł się w rękach Ulryka I von Dewitza, który otrzymał go wraz z ziemią doberską przekazaną w lenno przez księcia Warcisława IV. Rodzina von Dewitzów władała zamkiem do roku 1808. Rozbudowywany przez 530 lat zamek stał się najsilniejszą i najobszerniejszą fortecą księstwa zachodniopomorskiego. W roku 1538 Jobst I von Dewitz ukończył renowację zamku. Zburzono część pierwotnej budowli, a w jej miejsce wzniesiono dwa budynki - północny (Stary Dom) i południowy (Nowy Dom). W okresie świetności zamek posiadał 13 pokoi, dwie duże sale oraz dwie reprezentacyjne "złote komnaty", po jednej w obu skrzydłach. Po Wojnie Trzydziestoletniej północna część zamku została rozdzielona pomiędzy spadkobierców i zaczęła popaadać w ruinę. Po okresie napoleońskim południowa część zamku została wysadzona w celu pozyskania materiału budulcowego. W roku 1846 ruiny i majątej von Dewitzów wykupił Karol Juliusz Luepcke. W roku 1862 rozpoczął konserwację obiektu, którą ukończył w latach 1905 - 1906 generał Henryk von Diest.

Kościół pw. św. Klary

Kościół św. Klary - "według K. Kality-Skwirzyńskiej, budowany był w trzech etapach. W pierwszej połowie XV wieku wzniesiono prezbiterium i zakrystię. W drugim etapie - od końca XV dopoczątku XVI wieku - wybudowano korpus nawowy, kaplicę z lozą kolatorską i kaplicę NMP. Sklepienia założono dopiero po wielkim pożarze w 1539 r. Najmłodszym elementem jest dzwonnica wybudowana w końcu XIX wieku." ^[2]

budynek mieszkalny (ul. Kościuszki 3)
Pensjonat Taber (ul. Kościuszki 4) - najstarszy budynek mieszkalny wybudowany na przełomie XVII i XVIII. Obecnie pensjonat, wcześniej urząd stanu cywilnego.
dom przy ul. Bohaterów Westerplatte 25
stacja kolei wąskotorowej
park dworski

Dom ryglowy z restauracją Taber

Przypisy

↑ Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie, nr rej. 81
↑ Miler, Zbigniew: "Dobra i okolice", Wydawnictwo Grapus, Szczecin 1998, ISBN 83-908059-5-2, s. 43