Wysoczyzna Białostocka
Z Wikipedii
| Wysoczyzna Białostocka | |
 Zasięg regionu w obrębie Polski |
|
| Megaregion | Niż Wschodniobałtycko-Białoruski |
| Prowincja | Niż Wschodniobałtycko-Białoruski |
| Podprowincja | Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie |
| Makroregion | Nizina Północnopodlaska |
| Mezoregion | Wysoczyzna Białostocka |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: - woj. podlaskie |
Wysoczyzna Białostocka (843.33) — mezoregion fizycznogeograficzny, wschodnia część Niziny Podlaskiej, między Kotliną Biebrzańską, Doliną Górnej Narwi i Wzgórzami Sokólskimi; przecięta szerokimi dolinami Supraśli i Brzóski.
Zajmuje powierzchnię około 3560 km2.
Krajobraz wysoczyzny jest zróżnicowany, występują wysokie wzgórza moren i kemów, przekraczające 200 m n.p.m. (Góra Św. Jana 214 m). Rozległe powierzchnie sandrowe zajęte są przez obszary leśne, na których utworzono liczne rezerwaty.
Mezoregiony Niziny Północnopodlaskiej
Wysoczyzna Kolneńska • Kotlina Biebrzańska • Wysoczyzna Białostocka • Wzgórza Sokólskie • Wysoczyzna Wysokomazowiecka • Dolina Górnej Narwi • Równina Bielska • Wysoczyzna Drohiczyńska
