Wyspy Sołowieckie
Z Wikipedii
Wyspy Sołowieckiea Lista światowego dziedzictwa UNESCO |
|
Kraj | Rosja |
Typ | kulturowe |
Spełniane kryterium | iv |
Charakterystyka | #632 |
Regionb | Europa i Rosja |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę: | 1992 na 16 sesji |
a Oficjalna nazwa wpisana na liście UNESCO b Oficjalny podział dokonany przez UNESCO |
Wyspy Sołowieckie – grupa wysp, położonych w Zatoce Onega na Morzu Białym, wchodzących w skład obwodu archangielskiego w Rosji i zamieszkałych przez 968 mieszkańców (2002). Największe z nich, to:
- Sołowiecka (albo Wielka Sołowiecka) остров — 246 km²
- Anzerska — 47 km²
- Wielka Muksałma — 17 km²
- Mała Muksałma — 0,57 km²
- Wielka Zajęcza — 1,25 km²
- Mała Zajęcza — 1,02 km²
Nadto w skład archipelagu wchodzi około 100 małych wysepek. M. Wilk w cytowanej niżej książce podaje nazwy jeszcze kilku innych wysp tego archipelagu: Babia, Psia, Wronia, Popia, Filipowa. Na wyspach archipelagu jest ponad 200 zarybionych jezior. Powierzchnia łączna wysp: 347 km². Najwyższe wzniesienie — 86 m.n.p.m.
Nizinne i pagórkowate ukształtowanie terenu, wyspy są porośnięte tajgą; liczne jeziora i torfowiska.
Na największej z wysp znajduje się Monastyr Sołowiecki. W czasach Rosji carskiej Wyspy Sołowieckie były miejscem zsyłek więźniów politycznych, a w Rosji sowieckiej - pierwszych łagrów.
W roku 1992 zespół historyczny, kulturalny i naturalny tych wysp został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona Sołowieckiego Męskiego Monastyru Przemienienia Pańskiego [[1]]
- Mapa lokalizacji monastyru, skitów i pustelni na Wielkiej Sołowieckiej Wyspie i Anzerze [[2]]
- Strona Muzeum [[3]]
- Zdjęcie satelitarne z Google Maps
[edytuj] Bibliografia
Mariusz Wilk, Wilczy notes Wyd. słowo/obraz terytoria, Gdańsk, 1998, ISBN 83-87316-86-5