Złota Uliczka
Z Wikipedii
Złota Uliczka (czes. Zlatá ulička) – malownicza ulica w Pradze, w okolicach zamku królewskiego (Pražský hrad) w dzielnicy Hradczany.
Dawniej nazywała się ulicą Złotniczą (Zlatnická), gdyż była prawdopodobnie siedzibą miejscowych złotników - Żydów pracujących dla skarbu, znajdujących w ten sposób schronienie za murami zamku. Powstała między romańskim i późnogotyckim obwarowaniem północnej części zamku. Do zamkowych łuków muru obronnego, wzniesionego ok. 1500 przez Benedikta Rieda, dobudowano małe domki (ponad nimi widać wierzchołek muru). Poddasza domków tworzy chodnik obronny, łączący wieże Białą i Daliborską.
W XVI w. znajdowały się tu mieszkania zastępcze, za czasów cesarza Rudolfa II zajmowali je członkowie straży zamkowej. Później na Złotej Uliczce mieszkała praska biedota. W XX w. uliczka zmieniła charakter. W domku nr 22 w 1917 pisał swoje dzieła Franz Kafka, który to domek "wypożyczał" od swojej siostry Otty, w domku nr 12 u Jiřígo Mařánka zbierali się pisarze i poeci, m.in. František Halas, Jaroslav Seifert, Vítězslav Nezval (stąd można się dostać na taras gotyckiego muru). Po drugiej wojnie światowej domki przestały służyć jako miejsce zamieszkania – w latach 50. XX wieku wysiedlono ostatnich mieszkańców. Obecnie znajdują się w nich oryginalne sklepiki, galerie i wystawy, przyciągające uwagę licznych turystów.
Po zachodniej stronie uliczki stoi cylindryczna Biała Wieża, której dolna część służyła aż do połowy XVIII w. jako więzienie i katownia. Więziony tu był m.in. XVI-wieczny angielski alchemik i szarlatan Edward Kelley.
W 2002 wprowadzono za wejście na Złotą Uliczkę opłatę w wysokości 50 CZK od osoby. Obecnie wejście na Złotą Uliczkę zostało połączone z wejściem do Zamku Królewskiego oraz bazyliki św. Jerzego w cenie 250 CZK (po godzinie 18 darmowe wejście).
