Zasiedlenie Półwyspu Indyjskiego

Z Wikipedii

Zasiedlenie Półwyspu Indyjskiego (6000-518 p.n.e.)

Najstarsze wzmianki dotyczące cywilizacji ludzkiej na Półwyspie Indyjskim datowane są na VI tysiąclecie p.n.e. Powstały wtedy pierwsze osady rolnicze w Beludżystanie, krainie na zachód od rzeki Indus. W IV tysiącleciu zasiedlona została cała dolina Indusu. Ludność trudniła się rolnictwem, nastąpiło udomowienie zebu, czyli azjatyckiego wołu, zastosowano koło garncarskie, umiano już wytapiać miedź. W III tysiącleciu powstały pierwsze miasta. Niewiele więcej wiemy o tym najstarszym, do XX w. p.n.e., okresie rozwoju tamtej cywilizacji indyjskiej, gdyż nie udało się odczytać używanego wówczas pisma piktograficznego. Na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. wprowadzona została na subkontynencie indyjskim uprawa ryżu i obróbka żelaza.

Około 1500 r. p.n.e. przybyły na półwysep indoeuropejskie koczownicze, pasterskie plemiona Ariów, które osiedliły się głównie w dolinie Gangesu i na trenach Pendżabu, podporządkowując sobie rodzimą ludność, Drawidów. Na swych nowych terytoriach Ariowie przeszli na osadniczy tryb życia i zasymilowali się z miejscową ludnością, przejmując częściowo kulturę i obyczaje drawidyjskie. Zarysował się też wtedy nowy podział społeczeństwa na kasty: braminów, rycerzy, rzemieślników i rolników.

W VII w. p.n.e. na Półwyspie Indyjskim powstały pierwsze państwa: królestwa, bądź republiki. Przy czym w okresie starożytnym nie stanowił on nigdy jednego zwartego państwa. Istniało ich tam wówczas kilka - kilkanaście, skupionych głównie w dolinach rzek Indusu i Gangesu. Państewka te walczyły często ze sobą o wpływy, były też podbijane przez inne sąsiednie państwa. Dotyczyło to zwłaszcza terenów leżących w zachodniej części półwyspu, które w 518 p.n.e. opanowane zostały przez Persów, w epoce panowania dynastii Achemenidów.

Zobacz też: historia Indii, Indie, religie w Indiach.