Zatoka czołowa
Z Wikipedii
 |
Artykuł wymaga poszerzenia. |
Zatoka czołowa (łac. sinus frontalis) – powietrzne przestrzenie w kościach czaszki należące do zatok przynosowych.
Położone są nad oczodołami, w kości czołowej i mogą przyjmować różnorodne kształty. Od całkowitego braku zatoki po jednej stronie do rozległych, wielokomorowych (sprzyja to powikłaniom zapalnym). Zatoka przez przewód nosowo-czołowy uchodzi do lejka rozworu półksiężycowatego. W ten sposób następuje odpływ wydzieliny gromadzącej się w zatoce, np.podczas zapalenia. Przeciętna pojemność zatoki czołowej to 5-7 ml.
