Zawilec gajowy

Z Wikipedii

Zawilec gajowy
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Ranunculopsida
Rząd	jaskrowce
Rodzina	jaskrowate
Rodzaj	zawilec
Gatunek	zawilec gajowy
Nazwa systematyczna
Anemone nemorosa L.
Galeria zdjęć i grafik

Zawilec gajowy (Anemone nemorosa L.) - gatunek byliny należącej do rodziny jaskrowatych. Występuje w Europie i Azji Wschodniej. W Polsce występuje pospolicie na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zmienność 3 Ciekawostki 4 Przypisy

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga

Pojawia się wczesną wiosną. Ma wysokość 20-30 cm, jest naga i nierozgałęziona.

Liście

Występuje jeden liść odziomkowy na długim ogonku i co najwyżej trzy liście łodygowe, osadzone okółkowo. Wszystkie liście są dłoniastodzielne lub dłoniastosieczne. Każdy z odcinków liścia jest podwójnie lub potrójnie wcięty. Brzeg liścia jest piłkowany.

Kwiaty

Posiada tylko jeden biały kwiat (rzadko dwa), składający się z 6-8 działek okwiatu obejmujących liczne żółte pręciki. Z zewnętrznej strony działki okwiatu mają różowawy odcień. Kwitnie od marca do kwietnia, jego kwitnienie jest wcześniejsze ze względu na duże zapotrzebowanie na światło. Zapylany jest przez owady, tymczasem nasiona jego są rozsiewane przez mrówki. Nie posiada miodników, ale ze względu na dużą produkcję pyłku kwiatowego stanowi ważne źródło pokarmu dla owadów.

Owoc

Szorstkie, owłosione niełupki z wygiętym dzióbkiem, zebrane w zwisający owocostan.

Kłącze

Brunatnoczerwone, proste, czołgające się z licznymi nitkowatymi korzeniami.

Biotop

Pospolicie występuje w lasach liściastych, mniej licznie w mieszanych i iglastych oraz na łąkach i w zaroślach. Jest geofitem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Querco-Fagetea ^[1]

Roślina trująca 

Podobnie, jak wszystkie gatunki z rodziny jaskrowatych zawiera trującą ranunkulinę o gorzkim i piekącym smaku.

[edytuj] Zmienność

Tworzy mieszańce z zawilcem żółtym. ^[2]

[edytuj] Ciekawostki

W lecznictwie ludowym używano świeżego ziela zawilca dla polepszenia ukrwienia narządów wewnętrznych.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
2. ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8