Zbigniew Paszkowski

Z Wikipedii

Zbigniew Paszkowski (ur. 28 lipca 1913) – funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa, m.in. dyrektor Departamentu III Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Do organów bezpieczeństwa wstąpił zaraz po ich utworzeniu w 1944 roku, pierwsze wyższe stanowisko objął w lipcu 1945 roku, kiedy otrzymał funkcję zastępcy kierownika Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi. Na początku 1946 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie 13 stycznia został szefem UBP tego miasta. Następnie od 1 stycznia 1953 roku starszy inspektor Inspektoratu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego, a od 1 sierpnia 1954 kierownik Inspektoratu Wiejskiego MBP. Po likwidacji MBP, od 1 kwietnia 1955 r., sekretarz Komitetu ds Bezpieczeństwa Publicznego. Po przejęciu wszystkich funkcji bezpieczeństwa publicznego, kontrwywiadu i wywiadu przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1956 roku, 28 listopada stanął na czele Departamentu III MSW. 15 kwietnia 1963 odwołany z MSW. Członek KPP, PPR i PZPR.

[edytuj] Źródło

• Metody pracy operacyjnej Aparatu Bezpieczeństwa wobec kościołów i związków wyznaniowych 1945-1989, IPN Warszawa 2004