Zdolność prawna

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Zdolność prawna to zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków prawnych. Zdolność prawna jest atrybutem podmiotów prawa:

osób fizycznych, którym służy od urodzenia (art. 8 Kodeksu cywilnego);
jednostek organizacyjnych, którym ustawa przyznaje tę zdolność (art. 33¹ Kodeksu cywilnego), w tym osób prawnych.

Zdolność prawna jest na gruncie polskiego prawa niestopniowalna. Można ją mieć lub nie. Zakres, w jakim można z niej korzystać, definiuje osobny atrybut podmiotu prawa - zdolność do czynności prawnych.

[edytuj] Nabycie zdolności prawnej

Osoba fizyczna nabywa zdolność prawną z chwilą urodzenia; osoba prawna, co do zasady, z chwilą uzyskania osobowości prawnej; jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, uzyskują ją z mocy samego prawa w chwili powstania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Doktryna przyjmuje, iż płód posiada zdolność prawną ograniczoną warunkiem, że urodzi się żywy. Płód posiada "kuratora brzucha" (curator ventris), który w jego imieniu dokonuje czynności prawnych niebędących rozporządzeniem ani zobowiązaniem, np. darowizny na rzecz płodu. Jeżeli dziecko urodzi sie martwe czynność prawna jest nieważna od początku.

[edytuj] Utrata zdolności prawnej

Utrata zdolności prawnej przez osobę fizyczną następuje z chwilą śmierci lub w następstwie uznania za zmarłego. Jednostki organizacyjne tracą zdolność prawną z chwilą likwidacji.

[edytuj] W prawie prywatnym międzynarodowym

W polskiej ustawie Prawo prywatne międzynarodowe z 1965 roku zdolność prawną osoby fizyczną odnosi do zakresu statutu personalnego, który rozstrzyga o:

przesłankach, od których spełnienia uzależnione jest uzyskanie zdolności prawnej,
chwili uzyskania zdolności prawnej,
domniemaniach prawnych dotyczących życia i śmierci,
ograniczeniach zdolności prawnej,
przyczynach utraty zdolności prawnej^[1].