Zespół Sheehana

Z Wikipedii

	Niedoczynność przysadki
()
ICD-10:	E23.0
E23.0.0 {{{X.0}}}
E23.0.1 {{{X.1}}}
E23.0.2 {{{X.2}}}
E23.0.3 {{{X.3}}}
E23.0.4 {{{X.4}}}
E23.0.5 {{{X.5}}}
E23.0.6 {{{X.6}}}
E23.0.7 {{{X.7}}}
E23.0.8 {{{X.8}}}
E23.0.9 {{{X.9}}}

Zespół Sheehana, poporodowa martwica przysadki (łac. panhypopitarismus postpartualis, ang. postpartum hypopituitarism, postpartum pituitary necrosis) – niedobór hormonów przedniego płata przysadki mózgowej w wyniku martwicy wywołanej przez krwotok i wstrząs hipowolemiczny podczas i po porodzie.

Spis treści 1 Patogeneza 2 Objawy 3 Historia 4 Zobacz też 5 Przypisy

[edytuj] Patogeneza

Jest to rzadkie powikłanie ciąży, mające miejsce jedynie po znacznej utracie krwi. W czasie ciąży fizjologicznie dochodzi do dwukrotnego powiększenia przedniego płata przysadki, co powoduje jego względne niedotlenienie, tak że jego komórki stają się bardziej wrażliwe na ewentualne niedobory krwi (rozrost w innych narządach np. sutków, macicy jest wyrównywany zwiększonym dopływem krwi). Nadmierna utrata krwi podczas porodu powoduje ogniska martwicy (zawał) w przednim płacie przysadki. Znaczenie ma również to, że obwodowa część przysadki jest unaczyniona przez niskociśnieniową sieć naczyń włosowatych zaopatrywaną przez naczynia kapilarne (dawniej zwane żyłami wrotnymi) ^[1] i stąd łatwiej dochodzi do niedokrwienia (inne narządy również ulegają przerostowi, ale są zaopatrywane układem wysokociśnieniowym).^[2][3][4] Dodatkowymi czynnikami sprzyjającymi może być uwolnienie tromboplastyn tkankowych w czasie porodu sprzyjających rozsianemu wykrzepianiu śródnaczyniowemu, znaczna niedokrwistość, urazy głowy i inne.

Zespół występuje po zniszczeniu ok 70% masy przysadki, w której oprócz martwicy można zauważyć wylewy krwi. W późniejszym okresie przedni płat jest zastępowany tkanką łączną włóknistą, a zmiany na ogół są nieodwracalne, choć może być obserwowana szczątkowa czynność gonadotropowa tego narządu.

[edytuj] Objawy

• brak hormonów tropowych przysadki we krwi
• brak lub szybkie ustąpienie laktacji
• zanik owłosienia (jeśli położnica była ogolona do porodu, owłosienie łonowe nie odrasta)
• zanik sutków
• zmiany zanikowe w obrębie narządów płciowych (zmniejszenie pigmentacji, zmiany zanikowe w błonach śluzowych, itp)
• spadek libido
• niepłodność i brak miesiączki
• ogólne osłabienie fizyczne, senność
• bladość powłok skóry
• obniżenie poziomu cukru we krwi
• obniżenie podstawowej przemiany materii

[edytuj] Historia

Zespół ten opisał w 1937 roku angielski patolog Harold Leeming Sheehan (1900-1988).^[5] Z pojedynczych opisów był on znany wcześniej: pojedyncze przypadki przedstawili Leon Konrad Gliński (1870-1918) w 1913 ^[6], i niemiecki lekarz Morris Simmonds (1855-1925) w 1914 roku.^[7]

[edytuj] Zobacz też

• apopleksja przysadkowa, choroba Glińskiego-Simmondsa, zespół pustego siodła.

Przypisy