Zespół kociego krzyku
Z Wikipedii
Delecja krótkiego ramienia chromosomu 5 | |
ICD-10: |
Q93.4
|
Q93.4.0 {{{X.0}}} |
|
Q93.4.1 {{{X.1}}} | |
Q93.4.2 {{{X.2}}} | |
Q93.4.3 {{{X.3}}} | |
Q93.4.4 {{{X.4}}} | |
Q93.4.5 {{{X.5}}} | |
Q93.4.6 {{{X.6}}} | |
Q93.4.7 {{{X.7}}} | |
Q93.4.8 {{{X.8}}} | |
Q93.4.9 {{{X.9}}} |
Zespół kociego krzyku, zespół miauczenia kota (zespół Lejeune'a, zespół monosomii 5p, fr. maladie du cri du chat, ang. cri du chat syndrome, cat cry syndrome) – choroba genetyczna wywołana delecją krótkiego ramienia chromosomu 5. Częstość występowania zespołu ocenia się na od 1:15,000 do 1:50,000 żywych urodzeń[1].
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pierwszym, który opisał zespół objawów spowodowanych delecją krótkiego ramienia chromosomu 5, był Jérôme Lejeune i jego współpracownicy [2].
[edytuj] Etiologia
Zespół kociego krzyku powoduje delecja krótkiego ramienia chromosomu 5 (kariotyp 46,XX,del5p
lub 46,XY,del5p
). Wielkość delecji może być różna, od 5p15.2 do całego krótkiego ramienia. Większość mutacji to delecje de novo, ale około 12% przypadków spowodowanych jest nierównomiernym rozejściem się chromosomów rodzicielskich z translokacją[potrzebne źródło]. W mniej niż 10% przypadków występują dodatkowe aberracje (np. chromosom pierścieniowy)[potrzebne źródło]. Przypuszcza się, że do genów, których delecja wpływa na fenotyp zespołu kociego krzyku należą położone na krótkim ramieniu chromosomu 5 geny kodujące białka biorące udział w rozwoju mózgu - semaforynę F i delta-kateninę, a także gen kodujący telomerazę.
[edytuj] Obraz kliniczny
Na fenotyp pacjentów z zespołem monosomii 5p składają się małe wady wrodzone, czyli cechy dysmorficzne i duże wady wrodzone narządów wewnętrznych. W okresie noworodkowym stwierdza się niską masę urodzeniową, niechęć do ssania, słabe przybieranie na wadze, wiotkość (hipotonia mięśniowa), utrudnione oddychanie.
[edytuj] Cechy dysmorficzne
Charakterystyczny zestaw cech dysmorficznych twarzy, tzw. gestalt (niemiecki termin stosowany w dysmorfologii):
- małogłowie
- mikrognacja
- zmarszczka nakątna (epicanthus)
- okrągła, asymetryczna twarz
- wyraźne guzy czołowe
- płaska i szeroka nasada nosa
- krótki grzbiet nosa
- krótka rynienka podnosowa
- szeroko rozstawione oczy (hiperteloryzm oczny)
- mała, cofnięta bródka
- nisko osadzone, dysplastyczne małżowiny uszne.
W okresie noworodkowym i pierwszych miesiącach okresu niemowlęcego stwierdza się charakterystyczny płacz dziecka, zwykle prowadzący do prawidłowej diagnozy i od którego zespół wziął swoją nazwę. Płacz przez wysoką tonację dźwięków i monotonię przypomina miauczenie kota. Wiązane jest to z nieprawidłową budową krtani (krtań jest mała, wąska, romboidlanego kształtu) i nagłośni (wiotka, mała, hipotoniczna), a także zaburzeniami czynnościowymi i strukturalnymi układu nerwowego[3]. Malformacje podstawy czaszki wskazują na współistnienie nieprawidłowości rozwoju pierwotnego tyłomózgowia (rhomboencephalon) i krtani w trakcie rozwoju zarodkowego[4]. Płacz zanika w ciągu kilku miesięcy[5].
Spotyka się ponadto zmiany kostno-stawowe, takie jak koślawość kończyn, nadmierna ruchomość stawów i pseudosyndaktylia. Na skórze mogą występować naczyniaki i wyrośla przeduszne. Ocena dermatoglifów ujawnia zmniejszoną liczbę listewek skórnych na opuszkach palców, przewagę wirów i łuków, zmniejszoną liczbę tzw. pętlic łokciowych, obecność bruzdy poprzecznej dłoni, wysokie położenie trójramiennika t' na dłoni i pojedynczą bruzdę zgięciową w okolicy małego palca [3].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Mainardi, PC. Cri du Chat syndrome. Orphanet Journal of Rare Diseases. 1, 33. 2006.
- ↑ Lejeune, J, Lafourcade, J, Berger, R, Vialatta, J, Boeswillwald, M, Seringe, P, Turpin, R. Trois ca de deletion partielle du bras court d'un chromosome 5. C R Acad Sci (Paris). 257, 3098-3102. 1963.
- ↑ 3,0 3,1 Niebuhr E. The cri du chat syndrome. Epidemiology, cytogenetics and clinical features. Hum Genet. 44, 3, 227-75. 1978. PMID 365706.
- ↑ Kjaer I, Niebuhr E. Studies of cranial base in 23 patients with cri-du-chat syndrome suggest a cranial developmental field involved in the condition. Am J Med Genet. 82, 6-14. 1999. PMID 9916835.
- ↑ Posmyk, R, Midro, AT. Poradnictwo genetyczne w zespole monosomii 5p ("krzyku kociego"). Część I. Diagnoza fenotypu. Fenotyp morfologiczny i fenotyp zachowania (behawioralny). Przegląd Pediatryczny. 33, 4, 265-272. 2003.
[edytuj] Bibliografia
- Paola Cerruti Mainardi. Cri du Chat syndrome. Orphanet Journal of Rare Diseases. 1, 33. 2006.
- Posmyk, R, Midro, AT. Poradnictwo genetyczne w zespole monosomii 5p ("krzyku kociego"). Część I. Diagnoza fenotypu. Fenotyp morfologiczny i fenotyp zachowania (behawioralny). Przegląd Pediatryczny. 33, 4, 265-272. 2003.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- CRI-DU-CHAT SYNDROME w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (en)
- Harold Chen: Cri-du-chat Syndrome (en). eMedicine Pediatrics: Genetics and Metabolic Disease, 2007. [dostęp 15 sierpnia 2007].