Zgrupowanie Żmija
Z Wikipedii
Zgrupowanie Żmija - oddziały bojowe Armii Krajowej działające w okresie okupacji niemieckiej w Polsce oraz biorące udział w walkach w okresie powstania warszawskiego.
Zgrupowanie powstało w 1940 kiedy z 3 Wojskowej Drużyny Harcerskiej powstał 225 pluton operujący w rejonie Marymontu. W czasie szkolenia oddziałów przeprowadzono wiele akcji bojowych m. in. przy murach getta i na Bielanach.
[edytuj] Organizacja
- Dowódca - rtm. Adam Rzeszotarski ps. "Żmija";
- 224 pluton - dowódca por. (?) Mańczak ps. "Rafa";
- 225 pluton - dowódca sier. Piotr Urabaniak ps. "Siwy";
- 254 pluton - dowódca pchor. Zbigniew Ptak ps. "Zbigniew";
- 257 pluton - dowódca rtm. Henryk Mostowski ps. "Gryf";
- 244 pluton - dowódca por. Andrzej Nowak ps. "Andrzej".
[edytuj] Szlak bojowy
Od 1 sierpnia oddziały zgrupowania walczyły na Marymoncie, ale nie udało się im dotrzeć na pozycje wyjściowe do ataku. Toczono walki na osiedlu Zdobycz Robotnicza, w Puszczy Kampinoskiej pod Zaborówkiem i w Truskawce w składzie oddziałów leśnych. Walczono w natarciach na Dworzec Gdański, broniono Marymontu, "Fortów" i warsztatów Opla.
W trakcie walk poległo 60% żołnierzy zgrupowania. Walczył w tym zgrupowaniu m.in. Wacław Gluth-Nowowiejski i Olgierd Budrewicz.
