Zhu De
Z Wikipedii
Zhu De (朱德, grudzień 1889 - 6 lipca 1976) - chiński polityk, jeden z twórców chińskiej Czerwonej Armii, prekursora Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Pomagał Mao Zedongowi zorganizować bazy partyzanckie na Studziennej Górze (prowincja Jiangxi) w latach 1927-34. Był faktycznym dowódcą wojskowym chińskich komunistów (mówiono wtedy o "oddziałach Zhu-Mao"). W okresie Wielkiego Marszu poparł konkurenta Mao, Zhanga Guotao, ale po dojściu Robotniczo-Chłopskiej Chińskiej Armii Czerwonej do Yananu i objęciu przez Mao funkcji przewodniczącego Komunistycznej Partii Chin, Zhu pogodził się z Mao. Był najwybitniejszym dowódcą komunistycznym w okresie wojny z Japonią (1937-45) i wojny domowej z Kuomintangiem (1946-49). Faktyczny twórca Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Jeden z pierwszych dziesięciu marszałków ChRL. Pierwszy minister obrony ChRL. Odsunięty od funkcji kierowniczych przez Mao w okresie Rewolucji Kulturalnej za odmowę upolitycznienia armii. Przywrócony do łask po śmierci Chen Yi.
Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych między 17 stycznia 1975 r. a 6 lipca 1976 r.
1949-1959 Mao Zedong • 1959-1968 Liu Shaoqi • 1968-1972 Dong Biwu i Song Qingling • 1972-1975 Dong Biwu • 1975-1976 Zhu De • 1978-1983 Ye Jianying • 1983-1988 Li Xiannian • 1988-1993 Yang Shangkun • 1993-2003 Jiang Zemin • od 2003 Hu Jintao
