Ziemia stężycka
Z Wikipedii
Ziemia stężycka - region historyczny I Rzeczypospolitej w województwie sandomierskim. Ziemia stężycka powstała jako samodzielna jednostka administracyjna w 1568 roku.[1][2] Stolica regionu znajdowała się w Stężycy. Składała się ona z jednego powiatu stężyckiego. Granice regionu przebiegały na południu wzdłuż biegu rzeki Wieprz, na wschodzie ziemia łukowska, na północy ziemia czerska, a na zachodzie Wisła, która biegnąc wówczas inaczej, pozostawiła po jej prawym brzegu kilka wsi w okolicy Sieciechowa i Kozienic. Ziemia stężycka posiadała starostwo grodowe i sąd ziemski (jeden z trzech w całym w województwie).
Miasta: Stężyca, Adamów, Bobrowniki, Drążgów, Kochów, Łaskarzew, Łysobyki, Maciejowice, Ryki, Żelechów.