Zlin Z-50
Z Wikipedii
Zlin Z-50 | |
Samolot Zlin Z-50 z zespołu akrobatycznego Flying Bulls (Krems, Austria) |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | Czechosłowacja |
Producent | Moravan Aviation s.r.o. |
Typ | Samolot akrobacyjny |
Konstrukcja | dolnopłat, konstrukcja mieszana, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 18 lipca 1975 |
Lata produkcji | 1975 – ? |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik gaźnikowy Lycoming AIO-540D4B5 (Z-50L) Lycoming AEIO-540 (Z-50LS/LX) |
Moc | 260 KM (Z-50L) 300 KM (Z-50LS/LX) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 8,60 m (Z-50L) 7,70 m (Z-50LX) |
Długość | 9,00 m (Z-50L) 6,94 m (Z-50LX) |
Wysokość | 1,70 m (Z-50L) 2,62 m (Z-50LX) |
Powierzchnia nośna | 15,50 m² |
Masa | |
Własna | 570 kg (Z-50L) 544 kg (Z-50LX) |
Startowa | 720 kg (Z-50L) 608 kg (Z-50LX) |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 290 km/h (Z-50L) 396 km/h (Z-50LX) |
Prędkość przelotowa | 248 km/h (Z-50L) 215 km/h (Z-50LX) |
Prędkość minimalna | 98 km/h (Z-50LX) |
Prędkość wznoszenia | 12,00 m/s (Z-50L) 16,25 m/s (Z-50LX) |
Pułap | 8 000 m (Z-50L) |
Zasięg | 250 km (Z-50L) |
Zlin Z-50 — współczesny jednosilnikowy samolot akrobacyjny produkowany w Republice Czeskiej
[edytuj] Historia konstrukcji
Jesienią 1973 roku postanowiono w fabryce Moravan Otrokovice zbudować nowy samolot akrobacyjny. Grupa konstruktorów kierowana przez Jana Mikulę przystąpiła do prac nad projektem Zlin Z-50. Obecnie często na samolot ten mówi się "piędziesiątka". W trakcie realizacji projektu korzystano z programów komputerowych w celu poprawienia własności aerodynamicznych samolotu. Głównym problemem było dobranie odpowiedniego silnika. Wynikało to z tego, że w Czechach nie były produkowane silniki o odpowiednich parametrach. Dlatego tez sięgnięto po silnik zagraniczny. Wybór padł na amerykański silnik Lycoming AIO-540 D4B5 o mocy 260KM (191 kW) i trójpłatowe śmigło firmy Hartzell.
Kolejnym celem była maksymalna redukcja masy płatowca. W tym celu zastosowano mocowanie skrzydeł bezpośrednio do ramy kadłuba co charakteryzuje się małą masą i dużą żywotnością. Podwozie zostało wykonane z tytanu a kadłub jest z cienkiej blachy i kryty płótnem.
Zbiornik paliwa mieści zaledwie 60 litrów paliwa co jest jednak wystarczające na wykonanie akrobacji. W celu dokonania dłuższego lotu należy zamontować dodatkowe zbiorniki paliwa montowane na końcówkach skrzydeł.
Pierwszy lot odbył się 18 lipca 1975 roku. Próby w locie wykazały że wszystkie założenia zostały spełnione i samolot wszedł do produkcji. Wersja podstawowa samolotu nosiła nazwę Zlin Z-50L. Samolot ten został dopuszczony przez FAR do wykonywania akrobacji w zakresie przeciążeń +9G do -6G.
W 1981 roku zainstalowano w Z-50 nowy mocniejszy silnik Textron Lycoming AEIO-540 L1B5D o mocy 300KM. Wersję tę oznaczono Zlin Z-50LS. Wersja ta została dopuszczona do akrobacji w zakresie przeciążeń +8G do -6G.
W 1991 zmodyfikowano kształt skrzydeł, zamontowano dodatkowe zbiorniki paliwa oraz mocną wytwornice dymu dzięki czemu powstała wersja Z-50 LX. Cztery samoloty tej wersji używane są przez ekipę Red Bulla "Flying Bulls Aerobatics Team".
[edytuj] Opis konstrukcji
Konstrukcja: metalowa, półskorupowa, kadłub wykonany ze stali pokryty lekkimi stopami i tkaniną
skrzydła wykonane z kompozytów węglowych pokrytych włóknem szklanym; podwozie stałe z kółkiem tylnim.
Napęd: silnik Lycoming AIO-540D4B5 o mocy 260KM w wersji Z50L
(wersja Z50LS/LX - Lycoming AEIO-540 o mocy 300 KM)