Zygfryd Wende
Z Wikipedii
Zygfryd Wende (ur. 1 stycznia 1903 w Roździeniu obecnie część Katowic, zm. 7 kwietnia 1940 w Kalininie) - polski bokser.
Walczył w wadze lekkiej. Jako pierwszy Polak wystąpił na mistrzostwach Europy w Sztokholmie 1925. Przegrał tam pierwszą walkę.
Zdobył trzy tytuły mistrza Polski. W 1925 wygrał rywalizację w wadze lekkiej, po czym, zgodnie z ówczesnym regulaminem, wyzwał zwycięzcę wagi półśredniej (bezpośrednio wyższej) Jana Arskiego, którego pokonał wskutek dyskwalifikacji. W ten sposób został podwójnym mistrzem (jedyny taki przypadek w historii mistrzostw Polski w boksie). W 1927 ponownie został mistrzem Polski w wadze lekkiej. Był też dwa razy mistrzem okręgu wrocławskiego (1920-1921).
Walczył w barwach klubów Lechia 06 Mysłowice, Cestes Warszawa i KS 09 Mysłowice. Po zakończeniu kariery w 1930 roku, był jednym z trenerów Policyjnego Klubu Sportowego Katowice. Stoczył 150 walk, z czego 131 wygrał, 8 zremisował i 11 przegrał.
Był policjantem. Jako przodownik Policji Śląskiej znalazł się w czasie kampanii wrześniowej na kresach wschodnich. Aresztowany przez Armię Czerwoną został osadzony w obozie w Ostaszkowie, a następnie zamordowany w Kalininie.
[edytuj] Źródła:
- Bogdan Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999
