Zygmunt Ledóchowski

Z Wikipedii

Zygmunt Ledóchowski (ur. 1898 w Warce, zm. 1965 w Gdańsku) - polski chemik, nauczyciel akademicki, żołnierz Armii Krajowej.

Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Chemicznego, członek Komitetu Chemii i Technologii Organicznej PAN, Rady Naukowej Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie.

Uczył się na prywatnych kompletach, do gimnazjum chodził w Gostyninie, później w Warszawie które ukończył w 1918. Był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego w stopniu doktora filozofii ze specjalnością w zakresie chemii i fizyki w 1931. Był kontrolerem Okręgowej Izby Kontroli w Warszawie - prowadził inspekcje zakładów produkujących środki chemiczne.

W czasie okupacji hitlerowskiej był Asystentem w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie, jednocześnie działał w konspiracji. Prowadził badania i produkcję materiałów wybuchowych dla Armii Krajowej.

W latach 1945-1946 wykładał na Wydziale Lekarskim i Stomatologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1947 roku przeniósł się do Gdańska. Kierował Katedrą Technologii Środków Leczniczych Politechniki Gdańskiej. W 1963 został profesorem zwyczajnym. Od 1965 Dziekan Wydziału Chemicznego Politechiki Gdańskiej.

Całość życia poświęcił naukowej walce, dążąc do opracowania środków farmakologicznych, skutecznie zwalczających najcięższe choroby (gruźlica i nowotwory). Lekarstwa przeciwgruźlicze i przeciwnowotworowe, antybiotyk, leki nasercowe, psychotropowe, przeciwdepresyjne wyszły z zespołu pod jego kierownictwem.

Współpracował z Komitetem Nauk Chemicznych PAN Polskim, Towarzystwem Chemicznym oraz Instytutem Onkologii w Warszawie i Gliwicach. Duża część prac profesora opatentowana została w Polsce i innych krajach, w tym w USA, ZSRR i Japonii.

Zmarł w 1965 w Gdańsku. Jedna z ulic w Warce nosi jego imię. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Warce.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.